Baarn – Hollandsche Rading

27 oktober 2012

De Generaal is de oude Koninklijke wachtkamer, voor prins Hendrik. Hendrik wilde een spoorlijn, maar kreeg ‘slechts’ een wachtkamer. Willem III veredelde de plannen van Hendrik. Hij ontstak in woede toen Willem hoorde dat de prins een spoorlijn naar zijn ‘buiten’ liet aanleggen. Hij schrapte het plan en in plaats daarvan legde hij een spoorlijn aan naar ’t Loo. Hendrik kreeg als troost een Koninklijke wachtkamer.  Maar Hendrik was niet uit het lood geslagen, want hij gaf het startsein voor ruimtelijke ontwikkelingen rond station Baarn, waarvan we tot op heden van dagen nog kunnen genieten. Grote statige villa’s met fraaie tuinen herinneren aan het ondernemerschap van de prins.                   Langs strakke gerestaureerde lanen lopen we door het Baarnsche  bos aan op Soestdijk, het voormalige paleis van koningin Juliana en prins Bernard. Het paleis en de tuinen zijn verkocht aan het Rijk en nu open voor publiek. Het is leuk rond te lopen door de vertrekken van Juliana en Bernard. De kamers zijn zoveel mogelijk in hun oude staat gelaten. Je loopt door je eigen geschiedenis met de TV series over het leven van Juliana en Bernard in je achterhoofd.                                                                                                               Aan de overkant van de Amsterdamse straatweg zien we Soestdijk liggen. In onze rug zien we de obelisk, die herinnert aan de slag bij Waterloo in 1815. In dat jaar bij Waterloo werd Napoleon definitief verslagen. Liefhebbers spelen regelmatig deze slag na.                          Het bos kleurt prachtig, ‘Indian summer’. Prachtige herfsttinten, geel, rood en bruin. Onder de bomen en de gevallen balderen en op oude boomstammen staan prachtige paddenstoelen. Natuurliefhebbers liggen op de vochtige aarde op hun buik om plaatjes te schieten.                                                                                                                                                We steken de provinciale weg over en lopen over klinkerpad, langs het hek van de Paleistuinen door het Paardenbosch naar de Stulp, een nat heidegebied. We zijn Jackie, An, John en ik. John en ik voorop. An en Jacky achter ons, Ze kwebbelen aan een stuk, als we ze niet zien, dan kunnen we ze nog horen. Het is heel gezellig om met hun te lopen. Na afloop eten en drinken we wat. Onderweg drinken we koffie en lunchen we in het veld. Vandaag schijnt de zon en op een omgevallen boomstam, aan de rand van de heide, verwarmd door de zon, lunchen we.                                                                                             Door plaggen, van gras en kappen van bomen,heeft Staatsbosbeheer de heide in haar oude glorie hersteld. De dopheide, het vleesetende plantje zonnedauw, snavel- en waterbies en haar- en veenmos zijn teruggekeerd. In het verderop gelegen Pluismeer komt zelfs weer de volmaakt onschuldige en ongevaarlijke  ringslang voor. Gelukkig weet An dat niet, want ze is als dood voor slangen.                                                                                                                 Niet alleen de ringslang herstelt zich, maar ook de das breidt haar woongebied uit. We lopen tegen een metershoog hek met daarop camerabewaking aan . Drakensteyn, de woon- en verblijfplaats van onze huidige koningin Beatrix. Ze woont afwisselend hier of op het paleis het Noordeinde in Den Haag. Vermoedelijk is ze thuis. Ze speelt, helaas, geen rol meer bij de formatie. De tweede kamer heeft haar buitenspel gezet. De ego’s in de kamer stellen haar inmenging niet meer op prijs. Ze zeggen dat het niet meer van deze tijd is en ze vinden de inmenging van de Koningin niet meer passend. Ze horen liever zich zelf. Triest, maar de Haags haantjes (en kipjes) hebben geen last van bescheidenheid. Voor mij is opnieuw een waarde geofferd aan de zogenaamde vooruitgang. Ze staat boven de partijen en alleen daarom al zag ik haar graag deze rol vervullen. De nieuwe situatie heeft ook niet geleid tot meer transparantie.                                                                                               Dichtbij Drakensteyn, ligt Lage Vuursche, een verzameling ‘pannenkoeken’ boerderijen. Geliefd bij dagjesmensen. Startpunt van wandelingen in het bos.                                           Vandaag is het, door het mooie weer, druk in en nabij Lage Vuursche. Bij paddenstoel 20023 lopen we het Maartendijksche bos in en keert de rust weder. Het overgrote deel van de dagjesmensen loopt niet verder dan enkele kilometers. Ze blijven dichtbij de plek waar ze heilige koe hebben geparkeerd. We steken de A27 en de spoorlijn tussen Utrecht en Almere over en lopen door tot de Utrechtse weg. Daar buigen we af naar de parkeerplaats van onze auto, dichtbij het treinstation Hollandsche Rading.

Hollandse Rading – Utrecht