Route
De treinreis begint voor ons in Sint Petersburg. Officieel begint de Trans Mongolië express in Moskou, rijdt door Siberië en maakt tussenstops in achtereenvolgens, Krasnojarsk, Irkoetsk (Baikal Meer) Ulaan Bataar (Terejl National Park en Groene Route) , verwisselt aan de grens van China en Mongolië haar onderstel, omdat in China de treinen rijden op een smaller (normaal) spoor en rijdt naar Datong en eindigt in Beijing. Mongolië heeft met 1520 mm hetzelfde breedspoor als Rusland. Dit levert een conflict op met het normaalspoor (1435 mm) in China. Bij de grensovergang (Erenhot) moeten daarom de wagons worden opgetild en alle draaistellen worden vervangen om door te kunnen rijden
De Trans-Mongolische spoorlijn (Russisch: Монгольская железная дорога) is een spoorlijn van 1810 km, die Oelan-Oede in Rusland via Ulaan Bataar verbindt met Jining in China. De trans-Mongolische spoorlijn is de belangrijkste spoorlijn van Mongolië en een aftakking van de trans-Siberische spoorlijn, het is de kortste weg om van Moskou naar Peking te reizen. De Mongoolse Staatsspoorwegen, MTZ, Mongolin Tömör Zam, rijden op binnenlandse trajecten met eigen treinen. Met de internationale treinen naar Moskou en Peking kan niet binnen Mongolië van bestemming tot bestemming worden gereisd. Vanwege de grote afstanden tussen de plaatsen en de verlatenheid van het landschap, rijden de treinen altijd met twee locomotieven. In het geval dat er één stuk gaat hoeft er dan geen andere locomotief van grote afstand te komen en is het spoor niet voor lange tijd geblokkeerd (bron:Wikipedia).
Geschiedenis
De Trans-Mongolische spoorlijn is gebouwd langs een oude handelsroute van Peking naar Oelan-Oede, voor theehandelaren. Gedurende de Qing-dynastie in de 19e eeuw, was Mongolië onderdeel van het Chinese Rijk en bestonden er plannen om een spoorlijn aan te leggen naar Ulaanbaatar. Door de val van het rijk werd dit echter nooit uitgevoerd. Mongolië kwam vervolgens in de Russische invloedssfeer en in de jaren ’40 werd besloten om een spoorverbinding aan te leggen tussen Boerjatië en Mongolië, vanwege de nauwe verwantschap van de twee volkeren. In 1940 werd de spoorlijn van Oelan-Oede naar Naoesjki opgeleverd en in 1950 werd het spoor vanaf de grens naar Ulaanbaatar in gebruik genomen en in 1955 volgde het deel naar de Chinese grens. De gehele lijn is eensporig en niet geëlektrificeerd, er wordt met dieseltreinen gereden (bron: Wilipedia).
Landschap
Dertien kilometer na Oelan-Oede begint de Trans-Mongolische spoorlijn en tot de grens loopt deze door het dal van de Selenga. Over de grens in Mongolië verdwijnen de bossen en voert het traject over heuvels en grasvlakten. Na Ulaan Baatar gaan de heuvels over de vlakkere steppe en deze verandert daarna langzaam in de vrijwel onbewoonde Gobiwoestijn, met slechts enkele oasen. In Binnen-Mongolië gaan de woestijn en steppen door en wordt de Chinese Muur gevolgd en meerdere malen gepasseerd (bron: Wikipedia).
Mongoliërs
In de film ‘The cave of the yellow dog‘, regisseur Byambasuren Davaa, producer Stephan Schesch (2005), wordt een vertederend beeld gegeven van het leven van nomaden; een bestaande familie met de mooie maar onuitsprekelijke naam, Batchuluuny, vader, moeder, 2 dochters en 1 zoontje, gedurende de zomer in een Ger (Yurt). Het verhaal is flinterdun, maar door het ongedwongen spel, de fraaie beeldregistratie en de schitterende natuur, boeiend van de eerste tot het laatste moment. Het beeld in de film wijkt niet af van ons beeld dat we gedurende onze reis hebben gevormd. Heel realistisch. Een aanrader!