DAG 1, 7 februari 2022
Als we opstaan is het stil, de storm is gaan liggen en de lucht is open gebroken. Het belooft een mooie, zonnige dag te worden. Om 8 uur stoppen we de laatste dingen in de auto. Op de motorkap een lief kaartje van Jacquelien en Carel om ons een goede reis te wensen en een doosje autodrop. Het is niet druk op de weg, geen files, en tegen 12 uur zijn we in Viny (Frankrijk) bij het Canadese monument ter nagedachtenis aan de 1e Wereldoorlog en haar Canadese slachtoffers. Het monument steekt fraai af tegen de blauwe lucht en maakt een onvergetelijke indruk.
DAG 2, 8 februari 2022
Vandaag een dag met 2 gezichten. Als we opstaan is de lucht donkergrijs en het miezert. Na het typische Franse ontbijt van stokbrood met boter, jam en een grote kom met slappe koffie bezoeken we La Carrière Wellington, Mémorial de la Bastille d’Arras. We verdwijnen 20 meter onder de grond in de eeuwenoude kalkzandsteen groeven van de stad. Het kalkzandsteen werd gebruikt voor de bouw van de kerken en het klooster van Arras. De temperatuur in de tunnels is gelijkmatig, 12 graden Celsius, de vochtigheidsgraad 80%.
DAG 3, 9 februari 2022
Poitiers. Op de trappen voor de ingang van de L’ Église Sainte-Radegonde spelen kinderen uitgelaten tikkertje. Een vrouw kijkt toe. De kerk heeft een crypte onder het altaar. Als we weer bovenkomen zitten de vrouw en de kinderen geknield op de eerste bank voor het altaar en prevelen zachtjes hun gebeden. De vrolijke, spontane stemming van zo even buiten is veranderd in een sfeer van toewijding. De inwoners van Poitiers kunnen kiezen uit veel kerken. Op onze stadswandeling bezoeken wij er 8. Op de Baptistère Saint-Jean na zijn ze allemaal open en vrij toegankelijk. De laatste kerk op ons lijstje, L’ Église de Saint-Germain is nu een auditorium van het tegenover gelegen conservatorium.
DAG 4, 10 februari 2022
Na het ontbijt pakken we onze spullen weer in. Net buiten Poitiers gooien we de tank vol, kopen mandarijnen en brood in de supermarkt en draaien dan al snel de A10 op. De mist hangt laag, maar eenmaal bij Bordeaux is die opgetrokken en loopt de temperatuur ook flink op, want de zon schijnt volop.
DAG 5, 11 februari 2022
We zijn eerder op dan de steigerbouwers, beter gezegd afbrekers, want tot grote vreugde van Unai lijkt de klus dan eindelijk geklaard. Ons ontbijt bestaat uit koffie en het gebak dat we gisteren kochten maar niet hadden gegeten, omdat we verzadigd waren van de wijn en de tapas. We nemen afscheid van Unai en rijden al snel de stad uit. We moeten nog wel tanken, maar dat lijkt niet zo simpel, althans niet voor ons. Als kip zonder kop dolen we door de kleine dorpjes aan de rand van San Sebastián, want daar is de benzine namelijk goedkoper dan aan de snelweg. We worden hoog de bergen ingestuurd en uiteindelijk staan we aan de achterzijde van een tankstation, waar we helaas niet bij kunnen komen. We rijden rondje na rondje en na bijna 1 uur, waarbij het niveau van onze tank bijna de bodem bereikt heeft, kunnen we de tank van onze Toyota CHR volgooien. Hoe dom kan een mens zijn, vooral omdat de benzine langs de snelweg even duur blijkt te zijn. Met een volle tank volgen we de kust en passeren de uitlopers van de Picos de Europa, voordat we de Spaanse hoogvlakte bereiken, met de fraaie aarden kleuren waardoor het frisse groen van de gewassen al glinstert. Tegen 4 uur rijden we Salamanca in. We parkeren de auto in de garage van Hotel Castellano in het centrum van de stad. Tapas en wijn is op 5 minuten loopafstand ruim voorhanden en tegen zeer schappelijke prijzen. Een heerlijk wijntje kost slechts € 2,—. Op aanraden van de uitsluitend Spaans sprekende receptioniste van ons hotel eten we bij Triton. De eigenaar komt uit Oekraïne en spreekt ook geen Engels. Met handen en voeten bestellen we de specialiteit van het huis, kip met groene sla en patat.
DAG 6, 12 februari 2022
Symbool voor Salamanca is de kikker (Rana). De kikker die verborgen zit in de gevel van de hoofdfacade van de universiteit. Bezoekers staren eindeloos naar de gevel, op zoek naar de kikker. Het lukt ons ook niet hem te spotten. Salamanca telt 144.000 inwoners, daarvan is 30% student, wat de stad levendig maakt. Het is een stad met een lange geschiedenis en vele bouwstijlen. Een stad met veel monumenten, die uitvoerig beschreven worden in de reisgidsen en op internet. Wij volstaan dus met het bezoek.
DAG 7, 13 februari 2022
Vandaag de variant van ‘Jantje zag eens pruimen hangen, als eieren zo groot’. In een onbeduidend dorpje, waar we lunchten, zag Hans in de bomen sinaasappeltjes hangen, als … zo groot. Op ons gemak vertrekken we vanmorgen, de TomTom zegt 547 km te gaan. In Salamanca is nog sprake van een zondagsrust. Onderweg is het ook stil en we schieten lekker op. We rijden over de Autovía de la Plata richting Sevilla. Grappig, want vandaag verjaart onze Belgische vriendin Griet Vernaillen en zij laat ons weten op 11 mei aanstaande een 2e poging te gaan ondernemen om de Via de la Plata te lopen, van Sevilla via Salamanca naar Astorga, de omgekeerde weg die wij nu rijden.
DAG 8, 14 februari 2022
Palos de la Frontera, zoals het onbeduidende gat voor Huelva officieel heet. Toch bracht Columbus hier 2 jaar van zijn leven door, in afwachting van het Spaanse hof, voordat hij op ontdekkingsreis mocht. In de haven liggen 3 replica’s van zijn schepen. Ze schijnen klein te zijn, maar dat kunnen we niet beamen want op maandag zijn ze gesloten. We zitten in Andalusië, een vruchtbare en vast ook kinderrijke streek, want nog nooit zagen we zoveel nesten met ooievaars. Op kerktorens en op elektriciteitspalen, met daarop steevast 1 of 2 ooievaars. Vandaag doen we het rustig aan, de zon schijnt en we rijden naar Mazagón, een badplaats in winterslaap. We maken een wandeling over het strand en toveren dan de stoelen tevoorschijn uit de kofferbak en gaan naast de auto, uit de wind zitten lezen.
