VORDEN – GENNEP

Vorden – Zelhem

28-08-2021

Eindelijk, Mark en Hugo versoepelen de maatregelen om COVID19 in te dammen. Het is formeel toegestaan door Duitsland te lopen. De terrassen en de restaurants zijn weer open. Onze ‘Vrienden op de fiets’ ontvangen weer gasten. Kees viert zijn 70^e verjaardag morgen in Huissen bij Mea Vota en hoopt dat wij daar ook bij zijn. We besluiten deze gelegenheid aan te grijpen en het Pieterpad weer op te pakken. Op 25 maart wandelden we onze laatste etappe naar Vorden. Door de Corona maatregelen mochten we daarna niet Duitsland in zonder een negatieve PCR test (en niet ouder dan 24 uur, wat ondoenlijk was) of een volledige vaccinatie (die kregen we half mei en de 2^e half juni pas). Er was een alternatieve route, maar omdat we de originele route wilden lopen besloten we het Pieterpad, en trouwens ook de laatste 3 etappes van het Marskramerpad, maar even in de koelkast te zetten en te wachten op betere tijden. We zaten echter niet stil maar begonnen aan het Floris V pad en maakten ook een prachtige reis naar de Azoren.

Afijn, we boeken in Zelhem bij B&B Rue Montagne voor de eerste 3 nachten een kamer en gaan om even 9 uur op pad. Het is fris als we in Vorden de auto parkeren bij het station. In het westen scheen de zon, maar hier in het oosten is het somber. Vanaf het station lopen we naar het kasteel.

De kasteelheer laat ons niet toe, we worden direct het bos ingestuurd, langs de vereeuwigde voetstappen van Bertje en Toos, de bedenksters van het Pieterpad. De tocht voert door, wat wij in de volksmond ‘het coulissen landschap van de Achterhoek’ noemen. Mooi, maar niet echt spannend. De landgoederen zijn keurig aangeharkt. Het landschap glooit. Het paddenstoelenseizoen breekt aan en levert fraaie plaatjes op. Hier en daar bloeiende struikheide. We zitten nu dicht bij Duitsland. We zien de Lindense laak, een kwelwaterbeek. Tegen half 5 zijn we in Zelhem.

Met de bus en trein gaan we via Ruurlo terug naar Vorden om de auto op te halen en melden ons bij ons overnachtingsadres. De B&B is gedateerd, de kamers zijn in een voormalig architectenkantoor, de inrichting is sober en oubollig. Maar onze gastheer is allervriendelijkst en volgens de recensies staat ons morgenochtend een mooi ontbijt te wachten. Voor het avondeten verwijst hij ons naar De Chinese Muur. Het restaurant staat heel goed bekend en mensen komen dus van heinde en verre. We moeten zeker een half uur op een tafel wachten, maar we krijgen een drankje en loempiaatjes van het huis om de tijd te doden. We hebben trouwens heerlijk gegeten, beslist een aanrader!

Huissen

29-08-2021

Vandaag geen Pieterpad maar het feestje van jarige Kees in Huissen. Let wel, uitgesproken als ‘Husen’, want alleen mensen van ‘buten’  zeggen Huissen. Na een inderdaad uitgebreid en goed verzorgd ontbijt in ons B&B Rue Montagne, melden we ons om 12 uur in Huissen bij Landgoed Mea Vota, of wel ‘mijn wens’, een klein museum gewijd aan de rijke historie van het van oorsprong agrarische stadje. Een monumentaal tuinderscomplex waar nog steeds druiven geteeld worden in een aantal originele druivenkassen. Door Kees en zijn vrouw Hanny worden we hartelijk verwelkomd. Na de koffie met een typisch Huissens koekje, stelt Kees zijn gasten één voor één op een ludieke manier aan elkaar voor. Na de toast met champagne op de jarige Kees vertelt Henk, één van de grondleggers van het museum, ons de geschiedenis van de tuinbouw in dit gebied en toont daarbij een leuk filmpje. Na een heerlijke lunch neemt Henk ons mee de druivenkassen en de wijnkelder in. Enthousiast legt hij uit hoe ze hier met zo’n 30 vrijwilligers, met hart en ziel de druiven vertroetelen tot wat ze nu zijn en hoe het proces van wijn maken verloopt. En natuurlijk mogen we na afloop proeven. Een geslaagd verjaardagsfeestje van Kees en bij het afscheid krijgen we nog een mooie tros druiven en een flesje Mea Vota wijn mee.

Als we terugrijden naar Zelhem miezert het nog steeds. Op aanraden van de eigenaar van ons B&B eten we vanavond Smoks, op de gezellige Markt van Zelhem. Het is er druk, naar er is nog een tafeltje voor 2 beschikbaar. Ook nu smaakt het weer voortreffelijk. Morgen lopen we naar Braamt, kijken of we wat calorieën kunnen wegwerken.

Zelhem – Braamt

30-08-2021

We beginnen vandaag bij de Lambertikerk. De kerk is sober, slechts opgefleurd met wat foto’s en olieverfschilderijen van lokale kunstenaars, maar niemand om ons te zegenen of een beeld om te eren. Tegenover de kerk het beeld van Smoks Hanne, achterstevoren op haar bezem, hoog verheven boven ons, met slechts één klomp. Tijdens één van haar nachtelijke zweefvluchten verloor de goedaardige heks een klomp, die dwars door de kerktoren vloog. De gaten hiervan zouden nog steeds te zien zijn, maar ons zijn die niet opgevallen. Zelhem is met zijn vele bedrijven en zelfs industrie groter dan wij dachten, dus het duurt even voordat we het plaatsje uit zijn. In Heidenbroek zien we dat de ‘kathedraal’, een oude silo, in volle glorie is omgetoverd tot een mooi wooncomplex. Prachtig gelegen, mooi uitzicht op het land, maar wel wat stil. Het Kolkstroeterpad is door verzet van buurtbewoners tijdens de ruilverkaveling gespaard gebleven. Er zouden hier 137 wilde plantensoorten zijn, ons valt het een beetje tegen. We passeren akkers en weiden. Op de weiden grazen koeien, waarvoor de boer subsidie ontvangt. Hoe gek kan het zijn, ja, de boeren hebben het zo zwaar. Rond Kasteel Slangenburg lopen we over mooie, met bomen omzoomde paden, verscholen tussen de mannetjes varens.

De St.Willibrordus Abdij, verscholen in het bos op ca. 1 km van de route,  lopen we straal voorbij. Als we parallel aan de A18 lopen worden we ingehaald door 2 wandelaars, met een voorkeur voor vier-daagsen, ze lopen even met ons op, we babbelen wat, maar na de passage nemen ze afscheid en al snel verliezen we ze uit het oog. Na de spoorwegovergang van de spoorlijn Doetinchem-Winterswijk eten we onze illegaal gesmeerde boterhammen van het overvloedige en smaakvolle ontbijt in onze B&B. Eenmaal weer op pad missen we ook het Gieterijmonument, hiervan dus geen foto, maar wel van de stuw met vistrap en sluis in de Oude IJssel. We volgen de snelstromende beek en lopen langs de RW21, op weg naar Heuven, Warm en uiteindelijk Braamt.

Het landschap is nu saai, veel asfalt en weides met Engels raaigras, velden met maïs en zandbakken voor paarden. In een opengebarsten boom, net voor Braamt, zien we rozenkransen van o.a. walnoten en diverse kruizen met Jezus, heel bijzonder. De Koenders möl, een uniek monument, wordt gerestaureerd , de wieken liggen klaar onder een groot zeil. Ondertussen zien we onze bus voorbijrijden, dat wordt dus een half uur wachten. Via Doetinchem bussen we terug naar Zelhem. Het was perfect wandelweer en we hebben toch weer ruim 29.000 stappen op de teller vandaag.

Braamt – Millingen aan de Rijn

31-08-2021

Na 3 dagen nemen we afscheid van landheer Bert van B&B Rue Montagne, hij heeft ons heerlijk in de watten gelegd de afgelopen dagen. De auto laten we achter in Braamt, dat wat we onderweg nodig hebben zit nu in onze rugzakken en moeten we zelf dragen. Al snel duiken we een mooi en stil bos in en kunnen we aan de bak, de eerste 10,5 km gaan  heuvel op, heuvel af. Alleen een kraai krast en verbreekt de stilte.

De familie K.Bouter heeft een mooie residentie in het bos. Door het Bergherbos is een autoweg aangelegd en bij het oversteken is het hier oppassen geblazen. Pieterpadters komen ons tegemoet of lopen met ons op, sommigen zijn vrolijk, groeten uitbundig en maken een praatje, anderen zijn stug, groeten amper en houden er flink de pas in. Je vraagt je af wat er in de mensen omgaat, wat hun doel is van deze tocht en wat hen bezielt. We zullen er niet achter komen, want zo open als de mensen op ‘De Camino’ met elkaar zijn, zie je ze hier niet. Net als we Duitsland in gewandeld zijn komen we het echtpaar van gisteren, met de passie voor 4-daagsen, weer tegen bij de boom met Pieterpadsteentjes. Ze lopen vandaag van Millingen, waar ze kamperen, naar Braamt, waar hun fietsen staan.

Op Hoch Elten, net na het Belvedere uitzichtpunt gaat het mis en komen op het Noaberpad terecht. Gelukkig hebben we het vrij snel in de gaten en valt de schade mee. We lopen terug tot de spoortunnel en pakken het pad weer op, lopen over een brug over een oude rivierarm van wat ooit de hoofdstroom van de Rijn was en zijn daarmee weer terug op eigen bodem. Net voor Spijk eten we bij het ‘uutblaoshuukske’ onze boterhammen op. We missen het dorp, omdat we ook hier de verkeerde route nemen, zodat we te vroeg op de te drukke Spijksedijk komen, die we tot Tolkamer moeten volgen. Het verkeer raast langs ons heen, maar ook een vrolijk, ouder echtpaar op een duofiets, die vrolijk zingen ‘op een onbewoond eiland …’. We maken een slinger langs en door een aangelegd recreatiegebied van een voormalige zandwinning, een stuk door de uiterwaarden van de Rijn en vervolgens op een fietspad naar de pont.

Op deze mooie dag wordt er volop gefietst en vaart de pont constant heen en weer. Voor      € 3,— zet de veerman ons over naar Millingen en lopen we naar de Paardebloem, waar ‘vrienden op de fiets’ Ellen en Theo ons hartelijk verwelkomen. Na een kopje thee en koffie brengt hun kleindochter ons trots naar de molenkamer. Op aanraden van Ellen en Theo eten we bij Kookdoom; ze hebben geen woord teveel gezegd, het is heerlijk.

Millingen a/d Rijn – Groesbeek

01-09-2021

Pas om half 11 gaan we op pad. Tijdens het ontbijt zit Ellen duidelijk op haar praatstoel en vertelt over haar Theo, die 35 jaar werkte bij de werf in Millingen. Hij klom op van krullenjongen tot voorman. De werf was zijn lust en zijn leven, zijn familie. Toen het tij keerde en de werf in zwaar weer terechtkwam, groeide bij Theo het chagrijn en dat was voor haar en haar 2 kinderen geen gemakkelijke tijd. Uiteindelijk stelde ze hem voor de keuze, doormodderen op de werf maar thuis geen gechagrijn meer of voor zichzelf beginnen met een klusbedrijf. Na 3 maanden hakte Theo de knoop door en begon voor zichzelf, een goede keus bleek al snel. Zo babbelen we nog wel even door, onder het genot van nog een bakkie koffie. We hoeven ons ook niet te haasten, want we zijn pas na 6 uur vanavond welkom op ons overnachtingsadres in Groesbeek.

Vandaag lopen we afwisselend in Nederland en Duitsland. Het blijft bijzonder dat je aan de huizen, de boerderijen en de wegen het verschil tussen beide landen zo scherp ziet. De eerste 10 km slingeren we langs weiden en akkers, met voornamelijk bieten en maïs. De paden zijn onverhard en een beetje saai wat ons betreft. Dit verandert als we aan de voet van de Duivelsberg komen. De Filosofenbeek stroomt ons tegemoet. Wandelaars zijn ook filosofisch van nature. Urenlang lopen ze te dagdromen, terwijl het ritme de ene voet voor de andere zet. Het was Goethe die zei dat waar men te voet ging, je ook werkelijk was. Vlak voor de Duivelsberg krijgen we nog een levensles mee, ‘laat vriendschap heelen wat grenzen deelen’.

Het is een stevige klim naar de top van de Duivelsberg. Het uitzicht is belabberd door de te hoge bomen rondom.

Aan de andere kant van de berg trakteren we onszelf op poffertjes en een pannenkoek. Na de Duivelsberg lopen we door een bos en weiden met vleeskoeien.

Vlak voor Groesbeek buigen we af naar de Canadese begraafplaats. Ellen vertelde ons hierover vanmorgen, zij en Theo zijn hier vrijwilligers. De begraafplaats vertoont gelijkenis met die in Holten. In keurige rijen staan identieke grafstenen opgesteld, voorzien van naam, rang, divisie/bataljon en leeftijd. Bijna allemaal knullen van net 20 jaar.

Door mijn hoofd spookt de vraag, waarom, waarvoor hebben deze knullen hun leven gegeven? De vrijheid natuurlijk, onze vrijheid. Een vrijheid die we nu lijken te verkwanselen door keuzes, inzake klimaat, inkomens, migratie, et cetera, het egoïsme viert hoogtij, ikkke, ikke en de rest kan stikken, die niet altijd de mijne zijn. We zoeken het pad weer op en lopen door de weiden naar Groesbeek waar we ons even na 6 uur melden bij onze vrienden op de fiets voor vanavond.

Groesbeek – Gennep

02-09-2021

Het weer is voortreffelijk, veel zon en een aangename temperatuur. In en rond het dorp zien we grote borden met foto’s die herinneren aan de Slag om Arnhem. Even buiten Groesbeek duiken we het Groesbeekse bos in, een gemengd bos met mooie beukenlanen.

Vanuit het bos aan de rand kijken we uit op de wijngaard ‘Klein Amerika’. We lopen langs de rand en door het veld naar de St.Jansberg. Een man komt ons tegemoet en waarschuwt voor de teken, die zich in de varens schuilhouden wachtend om hun prooien te bespringen. Op de St.Jansberg ontspringen diverse beekjes, die stuk voor stuk geleid worden naar de Plasmolen. De mens heeft de onbedwingbare neiging om de natuur te temmen. Ook vandaag komen we het echtpaar met hun voorliefde voor 4-daagsen weer tegen. Ze vertellen dat het nog maar een klein stukje is naar Eethuis De Diepen, waar zij zojuist koffie dronken, met een stuk taart. De monchoutaart was verrukkelijk, maar de appeltaart kwam net uit de vriezer en was niet lekker. We lopen door, zij naar Groesbeek en wij naar de koffie bij De Diepen, in de kop van Noord Limburg, dicht bij Duitsland. We bestellen koffie met taart, An de monchou en Hans de appeltaart. De serveerster kijkt verdwaasd op als An zegt dat hij de appeltaart niet moet nemen omdat die uit de vriezer komt en dus niet lekker is. Langs de natte blauwgraslanden met ooievaars lopen we naar Milsbeek. Een saai stuk totdat we de uiterwaarden van de Maas bereiken. Hier hebben we al eens gelopen, we herkennen het kleine theehuis dat toen, eind december 2019, gesloten was. We liepen toen het Maaspad en kwamen vanaf Gennep, waar we in de warme gelagkamer van Hotel De Kroon lunchten. Ook toen liepen we over de Genneperhuisweg die voert naar de ruïne van het Genneperhuis. De uiterwaarden worden ingeklemd door de Maas en de Niers.

We lopen het oude centrum van Gennep in en op het nu zonovergoten terras van Hotel De Kroon laten we ons het bier en de boterham met kroket goed smaken, terwijl we wachten op onze vriend Guido. Niet alleen brengt hij ons terug naar Braamt waar onze auto staat, ook verwent hij ons met een zalig 3-gangen diner op het terras in zijn achtertuin. Na de koffie rijden we terug naar Schiedam, maar we zullen het Pieterpad vast en zeker weer snel gaan vervolgen.