Agra

16 februari 2010                                                                                                                                  Sawai Madhopur – Agra

We zijn weer op weg. We zitten op de 4-baans snelweg naar Agra. Nog 173 km. We hebben ons over het totaal versleten deel voor de splitsing geworsteld. Het is niet druk op de snelweg. Overigens mag alles en iedereen op de snelweg, kuddes schapen en geiten steken van tijd tot tijd dwars over. Het weer is super. Buiten schijnt de zon, maar in de auto is het koud, de airco aan. We verlaten Rajasthan en rijden naar Uttar Pradesh. Onze fantastische chauffeur moet wegenbelasting betalen bij de staatsgrens. Ik heb bewondering voor zijn rust en bekwaamheid in de drukke, nauwe straatjes van de steden die we bezoeken. Hij wringt zich onverstoord en vastberaden door het verkeer naar ons doel. Een keer moet hij vol in de remmen voor 2, plots overstekende kinderen. Hij parkeert de auto, stapt uit en spreekt ze bestraffend toe.

We stoppen in de verlaten stad Fatehpur Sikri. We worden van alle kanten benaderd door illegale gidsen. Argeloos gaat An in op hun aanwijzingen. We waren gewaarschuwd, maar An had liggen slapen en wordt pas wakker geworden toen de auto stilstaat. We schudden ze van ons af, negeren de irritante prullariaverkopers en nemen de bus voor 5 RP p.p. naar het keizerlijk complex Fatehpur Sikri (1571/1585). Een zandstenen complex in goede staat, dankzij de goede zorg van Lord Curzon, onderdaan van het Engels Koninkrijk, de Koloniale bezetter tot 1947.

Na afloop rijden we door naar Agra. We logeren bij Lt. Colonel Lamba, Indian Homestay. De kamer is eenvoudig en het stinkt er naar mottenballen. We eten bij de kolonel en zijn vrouw. Terwijl we eten, vegetarisch, wordt het vuurwerk ontstoken. We besluiten na de koffie te gaan kijken.

Het is het seizoen van de trouwerijen. Voor het eten waren we getuige van een optocht met felle lampen. Een wagen, getrokken door een paard, met daarop de in pak gestoken bruidegom. Daarvoor dansende mannen en vrouwen, vooraf gegaan door het in felle kleuren gestoken blaasorkest en daarvoor weer een wagen met geluidsinstallatie en zanger. We lopen naar een versierd terrein, waar muziek uit de luidspreker schalt. Honderden mensen lopen er rond. Ze eten en drinken. We zijn van harte welkom. Voortdurend wordt erop aangedrongen wat te eten en te drinken.                                           De bruidegom komt in processie binnen. Hij moet bij de ingang op een piepklein tafeltje in kleermakerszit gaan zitten. Tegenover hem zit de vader van de bruid. Aan weerszijden twee oude mannen. Achter hem een man met kort wit haar, stoppelbaard, onverzorgd gekleed, die zich voordoet als priester. Daar omheen tientallen mensen. De bruidegom wordt geëscorteerd door 2 vrienden, die hem niet loslaten. Er vindt een hele ceremonie plaats, met de uitwisseling van weinig voorstellende cadeau’s. Ook wordt met bloemen en rood poeder steeds de stip op het voorhoofd van de bruidegom aangestipt. Achter de bruidegom staat een magere, oude man van rond de 50 jaar, kort wit haar, stoppelbaard, die in zijn kruis tast, waardoor een pistool zichtbaar wordt als hij een dikke stapel geld te voorschijn haalt. Na verloop van tijd gaat de bruidegom naar binnen. Hij loopt naar het podium, waar door de jeugd volop gedanst wordt. Hij gaat zitten op één van de 2 zetels op de verhoging, waarvoor 20 rijen stoelen staan. Na een kwartier verschijnt uit het huis, tegenover het feestterrein, de bruid.
Prachtig versierd met een juweel in haar neus, schrijdt ze omringd door vriendinnen het terrein op. Zij kijkt evenmin als de bruidegom vrolijk. Uit hun ogen spreekt eerder onzekerheid, zelfs angst.                                                                                                                         Wij taaien af. Het is al bijna 11 uur. Ons hostel is op slot. We rammelen aan het hek. Het licht floept aan. Aan de deur verschijnt de kolonel, met baard zonder haarnetje, in (Indiase) pyama. Hij lag al in bed!

17 februari 2010                                                                                                                                        Agra

Het licht valt voor de zoveelste keer uit. Uit de douchekop komen slechts enkele druppels water, géén warm water. Om even na 9 uur staan we klaar. Maar géén gids, géén auto, géén chauffeur. Om 7 minuten over 9 verschijnt de chauffeur, breed glimlachend onder een prachtig geborstelde zwarte snor, met naast zich de gids.

De hoofdmaaltijd voor vandaag is De Taj Mahal. Superlatieven schieten inderdaad tekort. Het is echt een wereldwonder. Het is erg druk, maar toch niet storend. Sinds 4,5 jaar kan ook de Indiër zich een vakantie veroorloven. Ze trekken er in grote getale op uit. Gefascineerd luisteren we naar de uitleg van de gids.                                                                   Het verhaal is universeel, maar ontroerend. Liefde op het eerste gezicht. Trouw tot in de dood. Altijd samen, zelfs op het slagveld. 14 Kinderen, de 14e wordt haar op 38-jarige leeftijd teveel. Om de herinnering levend te houden laat de keizer de Taj Mahal bouwen. Zij werd daar begraven. Na zijn dood is hij daar ook begraven. Vanuit zijn paleis, het Fort Agra, kon hij de Taj Mahl zien liggen. Zijn einde is triest. Hij had de laatste 8 jaar van zijn leven huisarrest. Zijn 3e zoon was hem opgevolgd. Hij had daarvoor zijn 2 oudere broers vermoord en zijn vader afgezet en huisarrest gegeven. Omdat zijn vader na de dood van zijn vrouw veel van zijn macht gedelegeerd had aan zijn ministers, die onderling strijd voerden waardoor het Rijk verdeeld dreigde te worden, greep zijn zoon in. Hij was van de zoons de meest ambitieuze en de sterkste.

 

De entreeprijs voor de Taj Mahal is ongekend hoog, 750 RP. De veiligheidsmaatregelen zijn ongebruikelijk streng, overal zwaar bewapende politie. De Taj Mahal ligt aan de oever van de rivier Yamuna. De rivier Yamuna ontspringt in de Himalaya en mondt uit in de Ganges. De rivier slingert zich prachtig door het landschap. De ruimte tussen het Fort en de Taj Mahal is open, ondanks diverse pogingen van projectontwikkelaars voor de bouw van Shopping Malls. Alle pogingen zijn echter geëindigd in de Supreme Court van India: The land will be open ! Een wijs besluit.                                                                                          De grondslag waarop de Taj Mahal is gebouwd is soft (slappe grond). De grond is verbeterd en het gebouw staat op houten palen, die onder het grondwater staan (16e eeuw!).  De 4 minaretten, in de 4 hoeken van het gebouw, staan licht scheef (naar buiten) in de verwachting dat door zetting van het gebouw, het mauseleum, de minaretten naar binnen zouden komen.

Na de Taj Mahal gaan we naar het Fort en het daarbinnen gelegen paleis.

We lunchen en drinken koffie bij Costa Coffee en worden door onze chauffeur “thuis” gebracht. Een kortstondig eind aan een 2 weken lang vertrouwd samen zijn met weinig woorden, we nemen afscheid en zwaaien hem uit. We trekken ons terug op het dakterras, totdat het te fris wordt. We kleden ons om, bestellen een fles wijn (1000 RP) en gaan zitten in de tuin. Buiten klinkt het gebed. Gisteren was het de 16e. Volgens de sterren dé dag om te trouwen. Bijgeloof beheerst het leven. Om ons heen dansen de muskieten. De kolonel redt ons met een muskieten verdrijvend, brandende eclips. Na ca. 15 minuten zijn alle muskieten inderdaad verdwenen.

18 februari 2010                                                                                                                                     Agra

We staan op ons gemak op. We ontbijten om 9 uur. De douche doet het opnieuw niet. We laten de emmer vol warm water lopen en met een beker gooien we water over ons hoofd en lijf. De andere gasten zijn al weg.                                                                                                     We nemen voor een afgesproken prijs een took-took naar Mehtab Bagh. Mehtab Bagh is een tuin met een vervallen vijver. De tuin ligt aan de overzijde van de rivier, recht tegenover de Taj Mahal. Bij maanlicht is de Taj daar op zijn mooist. De weerspiegeling van de Taj in de vijver wordt gesymboliseerd als de zwarte Taj.

Heen en terug rijden we over één van de stalen bruggen over de Yamuna. De bruggen zijn door de Britten gebouwd. Ze zijn zeer smal. De brug heeft twee verdiepingen, bovenop rijdt de trein. In de rivier worden fel gekleurde kleden gewassen.                                                 We drinken koffie bij Costa en winkelen ’s middags in de 2 Malls van Agra. Deze 2 nieuwe winkelcentra worden bezocht door de jeugd, staan grotendeels leeg en zijn al in verval. De formule lijkt hier geen succes. Alleen in de bioscoop en McDonald is het druk. We gaan met een riksja terug naar Colonel Lamba’s hostel. We doen een tukkie op het dakterras.

Straks gaan we met de nachttrein naar Varanasi. Daar komen we morgen aan het begin van de middag aan. Het is de voorlaatste plaats die we bezoeken. De laatste is Delhi. De trein rijdt klokslag 11 uur (PM) het station binnen en vertrekt op tijd, om half 12. We richten onze slaapplaatsen in en maken ons op voor de nacht.

Varanasi