AMSTERDAM – OUDEWATER

Amsterdam – Weesp

16 mei 2021

Het is een gedenkwaardige dag, Hans is jarig vandaag, 69 jaar. Net als altijd op zijn verjaardag staat de  blauweregen volop in bloei. Nerveus over wat de dag brengen zal is hij om 5 uur al wakker, maar hij heeft moeten beloven in bed te blijven tot het ontbijt klaar is. Om 6 uur is hij het wachten beu en trekt de gordijnen open, onder het mom dat hij dan kan lezen. Dus, om 6 uur, staat An in de keuken om koffie te zetten en het ontbijt klaar te maken. Vandaag even geen Project Gezond, maar een stevig ontbijt met bacon, eieren en jus d’orange. De dag kan al niet meer stuk. Eén van de verjaardagscadeaus is het boekje van het Floris V pad, de LAW van Amsterdam naar Bergen op Zoom, 245 kilometer, en onderdeel van de GR12, Amsterdam-Parijs. Met het Pieterpad en het Marskramerpad in de koelkast, omdat we Duitsland niet in mogen in verband met de Duitse Corona maatregelen, is dit een goed alternatief voor nu. Dus op naar Amsterdam en om 10 voor 9 zitten we in de trein naar Rotterdam, waar we overstappen op de Intercity Direct naar Amsterdam. Het regent als we naar De Dam lopen, het startpunt van het Floris V pad. Het is stil in het centrum, de winkels zijn nog dicht, de daklozen liggen nog op de bankjes. Op de Dam liggen voor het monument nog wat bloemstukken van 4 mei, natgeregend en verwelkt. Door de rosse buurt, via de Stopera, worden we naar de Amstel geleid. Een groen lint door de stad, langs het water en de stad uit. De woonboten liggen soms 2 rijen dik, sommigen zijn heel mooi, anderen daarentegen zwaar verwaarloosd. Op het water roeien de studenten, langs het water wordt massaal hard gelopen. Onder een brug, schuilend voor de regen, drinken we onze meegebrachte koffie.

Amsterdam blijft boeien, prachtige panden worden afgewisseld met bouwvallen. Op één van die bouwvallen prijkt de tekst: ‘ook luchtkastelen vragen om een architect’. Het is nog vroeg, maar overal worden de terrassen in gereedheid gebracht, ondanks de regen en het onweer. We buigen af naar de Weespertrekvaart, de oude verbinding tussen Amsterdam en de Zuiderzee, nu alleen in gebruik voor recreatie. De vaart volgend, lopen we door Duivendrecht, Diemen met zijn karakteristieke kerk, waar we schuilend onder een viaduct onze boterhammen opeten, het Bijlmerbos en door Driemond.

Ondertussen gaan de hemelsluizen nog verder open, maar we zijn voorbereid en halen de paraplu’s tevoorschijn. We stappen rustig door. Leuk zijn de met vogels beschilderde viaducten van de A10. De route is afwisselend, stad, industrie (bedrijven), stadsrandactiviteiten (autobedrijven, maneges), maak natuur (Staatsbosbeheer) en de moerasbossen ingesloten door harde infrastructuur, onlangs mooi in beeld gebracht bij Vroege Vogels van BNN Vara. Na Driemond steken we de brug over het Amsterdam Rijnkanaal over, de verbinding van de Amsterdamse haven met Duitsland. Tegen 3 uur lopen we langs Aqua Marin het vestingstadje Weesp in. Op één van de vele terrassen strijken we neer voor koffie en thee met een Portugees gebakje.

Als we richting het station lopen begint het opnieuw te regenen. Met de trein gaan we via Amsterdam Centraal en Rotterdam terug naar Schiedam, waar An een exclusief en Corona-proof diner op tafel tovert. Het smaakt naar meer, zowel het diner als de wandeling. De felicitaties voor jarige Hans stromen de hele dag al binnen op WhatsApp, Linkedin, Instagram en Facebook, allen bedankt hiervoor.

Weesp – Kortenhoef

23 mei 2021

Tot nu toe is de lente nat en koud en dat werkt op onze gemoedsrust. De voorspellingen voor het Pinksterweekend en de daar op volgende dagen belooft ook al niet veel goeds. Maar op de avond dat Nederland in de ban is van het songfestival, voorspelt de weerman op 1e pinksterdag een droge middag en trekken wij direct ons plan. ’s Nachts regent het flink en rond 4 uur begint het ook nog te donderen, veel slapen we niet. We zijn daarom pas laat op en als we naar buiten kijken is het nog niet echt uitnodigend wandelweer, maar dat kan ons niet weerhouden. We pakken de auto en rijden naar Kortenhoef. De afslag naar Kortenhoef is afgesloten zodat we moeten omrijden, waardoor we bus 106 net voor onze neus zien wegrijden. Het halve uurtje wachten gebruiken we dan maar om onze rijstwafels van Project Gezond te nuttigen. In Hilversum stappen we over op de trein naar het leuke vestingstadje Weesp, waarvan het oude centrum beschermd is. Het is al 2 uur als we uiteindelijk op pad gaan. Langs Bastion de Bakkerschans lopen we Weesp uit en volgen de Lange Muiderweg, een smalle, 3½ km lange asfaltweg langs de Vecht, waar woonboten mannetje aan mannetje liggen en ons het uitzicht op de Vecht ontnemen, tot vlak voor het viaduct van de A1.

Hier slaan we rechtsaf, het rondje Muiden slaan we over, dit hebben we al gelopen met het Marskramerpad en zijn daarna nog een keer teruggekomen om het Muiderslot te bezoeken en een rondvaart te maken op de Naarderplassen. Door het klaphekje lopen we de grasdijk op, langs de uitwatering van het Naardermeer en naderen het Natuurgebied Naardermeer, in beheer bij Natuurmonumenten. Vanaf hier is het een schitterende etappe. De bermen kleuren wit van het fluitenkruid, de weiden geel van de boterbloemen en langs de bosranden bloeien uitbundig de meidoorns. Jammer dat de zon zich amper laat zien. Het pad loopt door de natte weilanden. We zakken tot onze enkels weg in de modder. Een verse koeienvlaai viel dan ook niet te vermijden op het laatst. De dames briesen als we te dicht langslopen.

Ons valt het stuk van Huis ten Bosch tot de Riethoeve een beetje tegen. Fort Uitermeer ligt fraai in de bocht van de Vecht, met vrij uitzicht naar het westen. Bij Paviljoen Uit & Meer sterken we de inwendige mens met muntthee, koffie en appelgebak met slagroom. We vervolgen de etappe op het fietspad langs de drukke N523,  met rechts de Vecht en het weidse uitzicht. Bij de verbinding van de Vecht bij de Hinderdam en de Spiegelpolder, volgen we het Googpad. We stappen flink door. De dag kan zo wie zo niet meer stuk nu Feijenoord zich heeft geplaatst voor Europees voetbal. Eind goed, al goed dus. Bij De Googh, een schitterende maar eenzame plek met 3 mooie huizen die met de auto alleen via het fiets/wandelpad bereikbaar zijn, maakt het pad een haakse bocht en gaat over in het Bergse Pad, dat in een rechte lijn door de Ankeveense Plassen via Ankeveen, en als Verlengde Bergse Pad verder door de Ankeveense Polder naar ’s Gravenland loopt.

Bij de Kwakel zwemt een zwanenfamilie, vader, moeder en kinderen. We wijken uit, want op zwanen hebben we het niet zo begrepen. Via de Zuiderweg lopen we naar het centrum van Kortenhoef, waar onze auto geparkeerd staat. Pas tegen 8 uur zijn we ’s avonds thuis, moe maar voldaan. De wandeling en de buitenlucht hebben ons goed gedaan en we hebben het mooi droog gehouden.

Kortenhoef – Breukelen

27 mei 2021

Volgens het weerbericht is er in de ochtend kans op regen, maar droog en opklaringen in de middag. We willen naar buiten en ook al zijn we laat op omdat we vannacht weer eens hebben lopen spoken, besluiten we toch de etappe van Kortenhoef naar Breukelen te gaan lopen. Met de auto rijden we naar P&R Breukelen bij het station, nemen de trein naar Amsterdam-Muiderpoort, stappen over op de trein naar Hilversum en vandaar gaan we met de bus naar Kortenhoef. Het is al half 2 als we eenmaal op stap gaan, het is droog, maar de lucht is dreigend. Goed gemutst laten we Kortenhoef achter ons en volgen de Kortenhoefsedijk. Nog geen 100 meter voordat we linksaf de polder in moeten, lopen we tegen een hek aan, werkzaamheden, geen toegang voor onbevoegden. We mogen niet verder en worden door werklui gemaand om te keren, verontreinigde grond wordt uitgegraven en afgevoerd en of we niet begrijpen hoe gevaarlijk dat is. Zelf lopen ze zonder enige bescherming, zonder helmen en reflecterende hesjes. De opzichter zit iets verder op in zijn auto en houdt de boel streng in de gaten, zegt de onvermurwbare werkman. Ondertussen komt de bewoner van het huis tegenover de werkplek met een blad met koffie voor de mannen , en daar hebben ze geen probleem mee, zelfs de opzichter komt hier op af en gezellig staan ze te keuvelen aan de rand van het werk. We vragen de man of we door zijn tuin mogen, waarop één van de werklui woedend reageert dat we onbeschoft zijn, straks vragen we nog of we in bad mogen bij de man. Dan komt de uitvoerder met een wagen met zand, hij gaat de discussie niet met ons aan, we mogen er tussen 10 en 4 uur niet langs, we kunnen wachten tot 4 uur of we kunnen in het weekend terugkomen, dan mag je er wel langs. We kunnen eigenlijk niet anders doen dan omdraaien en met de bus en trein onverrichter zake terug gaan naar de auto in Breukelen en naar huis. Maar, zoals we al zo vaak ervaren hebben tijdens onze wandeltochten, komt er altijd wel een oplossing voor het probleem, in dit geval een glaszetter die met zijn auto hier ook vastloopt; hij moet richting Vreeland en geeft ons een lift tot de kruising Moleneind/N201.

Er is heel wat tijd verloren gegaan, maar we hebben 5 km minder te gaan. Desondanks wordt het toch een latertje en zijn we pas om 7 uur in Breukelen terug.

Het is koud als we na de Wijde Blik rechts en de Loenderveenscheplas links van ons Vreeland passeren. We volgen de Vecht over het jaagpad en komen langs mooie boerenhoeven en woonboten. In Loenen aan de Vecht, een leuk romantisch dorp, drinken we koffie. Na de Vecht lopen we door Nieuwersluis, lang geleden een garnizoensplaats, daarna strafinrichting voor stoute militairen, en nu penitentiaire inrichting. Na Fort Nieuwersluis, onderdeel van de Waterlinie, lopen we naar het Amsterdam Rijnkanaal, dat we oversteken met het voetveer van RWS.

In een rechte lijn lopen we langs het kanaal naar P&R Breukelen. De lucht breekt open. Het voorjaar staat voor de deur, de voorspellingen zijn hoopvol. De ellende van de afgesloten Kortenhoefsedijk zijn we al weer vergeten.

Breukelen – Woerden

6 juni 2021

Op een dag als vandaag, als de zon ons toelacht en het lekker warm is, trekt Nederland massaal naar buiten en is goed gemutst. Fietsers en wandelaars groeten elkaar. Ontroerend is het moment dat een hoogbejaarde man op staat van de picknicktafel, waar hij met zijn zoon en schoondochter aan de koffie zit, en ons een eierkoek toestopt. Dat kunnen we als wandelaars goed gebruiken zegt hij, zich verontschuldigend, dat hij er nog maar één heeft, dus we zullen moeten delen. Vandaag is een lange etappe, we moeten eerst naar station Schiedam lopen, in Breukelen van het station naar de pont en dan nog het laatste stukje van de vorige etappe 3, totaal bijna 28 km. Het eerste gedeelte van deze etappe is vervelend en druk, over smal asfalt met veel fietsers. De recreanten gaan nog wel, maar racers, vooral in grote groepen, duwen je bijkans van de weg af. Maar gelukkig ook veel over onverharde paden, door de polder.

In de bermen volop bloemen, smeerwortel, fluitenkruid, boterbloemen en klaprozen. De wilgen, eiken en elzen zorgen voor de nodige schaduw. De Grote Heicop, net voor Kockengen, steken we over met het zelf te bedienen trekpontje.

Hier lopen we trouwens ook door een uniek, klein natuurgebied waar zwarte sterns op kunstmatige nesten broeden. Onder luid gesnerp vliegen ze af en aan naar hun nesten. Onderweg horen we ook de grutto en zien we de tureluur en de wulp. Hier kunnen de bedreigde weidevogels zich nog handhaven, dankzij goedwillende en meewerkende boeren. Jammer genoeg zijn deze boeren een uitzondering want de meeste boeren hebben meer oog voor hun portemonnee, hoewel ze ons anders willen laten geloven. We lunchen aan een heuse picknicktafel, waar de wandelclub net hun kamp opbreekt en plaatsmaakt voor ons. Zij lopen van Woerden naar Breukelen en adviseren ons te stoppen bij de theetuin, zo’n 6 km voor Woerden.

Daar zitten we inderdaad heerlijk in de schaduw van de fruitbomen, aan de Oude Rijn en genieten van de thee en het appelgebak. De laatste 6 km lopen we over het jaagpad langs de Oude Rijn. Dit is volgens het boekje het oudst bestaande jaagpad, aangelegd in de 17e eeuw zodat de paard en mens de schuiten met hun lading konden trekken. Het jaagpad loopt tot in het centrum van Woerden. Op deze mooie dag duiken kinderen al massaal in het toch nog wel koude water, terwijl de sloepen af en aan varen.

Alhoewel, thuis zien we op het nieuws thuis dat er in Nederland een tweedeling was vandaag, in het westen scheen de zon volop, terwijl het oosten onder een dik wolkendek lag. De vooruitzichten voor de komende week zijn groots, droog en zon met goede temperaturen. De horeca, sinds gisteren buiten en binnen weer actief, kan zich geen betere start wensen. Vermoeid zijn we niet, wel voelen we onze heupen, zal wel slijtage zijn op onze leeftijd, en An’s artrose in haar voet speelt op, vooral na een rustpauze. Trein en bus brengen ons iets na 7 uur ’s avonds weer thuis.

Woerden – Oudewater

12 juni 2021

Vandaag etappe 5 van het Floris V Pad, van Woerden naar Oudewater, een korte maar mooie etappe, dus we nemen de tijd, met als resultaat dat we alsnog laat aankomen. De auto parkeren we aan de rand van Oudewater. Omdat er wegwerkzaamheden zijn rijdt de bus een andere route en worden we onderaan de snelweg bij Woerden afgezet. In een rechte lijn lopen we naar het centrum en drinken op ons gemak koffie met appeltaart bij café Victoria, waar we het pad weer oppakken. Door het gezellige centrum, langs het kasteel, het stadhuis en de Petruskerk lopen we richting de Kromwijker Wetering. Op ons gemak wandelen we naar het landgoed Linschoten, dat gesloten is.

Aan het eind van de Schapenlaan kunnen we de verleiding van de theetuin niet weerstaan. In de schaduw van fruitbomen, gezeten op krakkemikkige stoeltjes met gekleurde kussentjes, aan kleurige tafeltjes met gehaakte kleedjes en overal brocante, antiek dan wel rommel, genieten we van de verse muntthee en koffie. Alles is te koop, maar wel voor veel geld. We wandelen verder langs de Lange Linschoter, een smal groenbruin riviertje, waarop sloepjes af en aan varen, aan het roer kapiteins met ontblote bovenblijven, steevast met een biertje in de hand. We zitten in het Groene Hart, bekend terrein. Ook het Groene Hartpad leidde ons al door deze streek. We genieten van de zgn Franse luchten (witte, mooi gevormde wolken tegen een blauwe achtergrond), het is heerlijk wandelweer en de naweeën van onze 2e COVID vaccinatie afgelopen donderdag zijn we alweer vergeten. Gezeten op een trapje aan de waterkant eten we onze Project Gezond lunch, nog niet wetende dat we ‘s avonds enorm zullen zondigen.

In het leuke plaatsje Oudewater is het druk, de terrassen zitten vol. Wij rijden terug naar Schiedam om de post te halen, de planten water te geven, nog wat zakelijke dingen af te wikkelen en een telefoontje te plegen met Luzz Me in Angra do Heroismo op de Azoren, omdat Booking.com onze reservering voor over 2 weken om de een of andere duistere reden heeft gecanceld. Het is al laat als we richting ‘het lage huisje’ rijden, zin om te koken hebben we niet meer. Gelukkig kunnen we bij het restaurant van Camping De Zon nog een tafel krijgen, waar we ons tegoed doen aan een heerlijk stuk vlees met patat, een calorierijk toetje van ijs, banaan, chocolade en slagroom en de man 2 glazen witte wijn. Na nog een koffie thuis rolt An aangeschoten de koffer in, terwijl Hans nog een partijtje voetbal kijkt. Zijn rechterarm is ontstoken en doet pijn.

Oudewater – Dordrecht