Veenendaal West – Renswoude

2 maart 2012

De krokussen bloeien massaal. Het groene gras kleurt paars. Door de bewolking prikt een flets zonnetje. Het is warm voor de tijd van het jaar. Ik verwijder de voering uit mijn winterjas, mijn rug is klam. Op een stenen rand, langs de Provincialeweg N224, drinken we koffie en eten we een boterham. We staan op de grens van de provincies Gelderland en Utrecht. Het pad is onverhard en loopt over de Grebbelinie. We passeren forten en batterijen, restanten uit vervlogen tijden. In 1940 is hier flink gevochten, maar ons leger was niet opgewassen tegen de vuurkracht van de Duitsers. De oorlog duurde 5 dagen. Het bombardement op Rotterdam maakte aan al het verzet een eind. Vijf nare jaren braken aan.                                                                                                                                                         We kruisen de spoorlijn tussen Utrecht en Arnhem, de intercity raast voorbij als we de bewaakte overweg willen oversteke. We lopen onder de onlangs verbrede A12 door. De onderdoorgang wordt vernieuwd. Aan de A12 wordt nog volop gewerkt.                            Over het “Dijkje” lopen we in een rechte lijn naar het Grand Canal van kasteel Renswoude, een kopie van de Grand Canal uit Versailles. De tuin van het kasteel, in renaissance stijl, is ontworpen en aangelegd in Franse stijl. Het kanaal is een zichtlijn van 700 meter op het kasteel Renswoude. Opnieuw steken we de N224 over. We lopen linksom het kasteel, dat nog steeds bewoond wordt. De achterzijde is witgeverfd. De vijver weerspiegelt in de witte muur. In de slotgracht zwemmen statige zwanen. Tegenover het kasteel grazen schapen, die schuilen in een wit gekalkte toren, ingericht met stro op de begane grond. Het park is verwaarloosd, maar straalt desondanks grandeur uit.

Renswoude – Woudenberg