Pakse

30 januari 2017

Don Det loopt leeg. Geen mensen bij het zwembad, maar filevorming bij de pont. Stipt om 7 uur arriveren de verkeersregelaars. De mensen worden verdeeld over 3 boten, afhankelijk bij wie je hebt geboekt. Wij hebben geboekt bij Green Paradise en hebben gele formulieren. Een kwartier nadat de laatste backpacker is ingescheept zijn we in Naka Sang.

Met een touringcar rijden we naar Pakse. Het is een oud model met versleten zittingen en rugleuningen. Mijn rugleuning schiet zelfs los. Met de hulp van mijn aardige, behulpzame, Franse achterbuurman weten we hem weer vast te zetten. Pakse is een saai, doods provinciestadje. Als we lunchen in een vreemd tentje, komt een vrachtwagen met Chinezen langs, die ter gelegenheid van het Chinese Nieuwjaar het spel van de twee draken en één meester spelen. De beloning is een envelop met inhoud, die de eigenaar net voor ze kwamen, had opgehangen.

We boeken onze reis voor morgenavond/nacht naar Vientiane en eten, na TripAdvisor te hebben geraadpleegd, bij DaoLin, waar we niet de enigen zijn.

31 januari 2017

De bus vertrekt pas om half 9 ’s avonds. We moeten tot zo laat de tijd doden. Op ons gemak staan we op en ontbijten bij DaoLin, waar ze lekkere koffie schenken, om daarna een TukTuk te regelen naar de voet van de Gouden Boeddha, aan de overzijde van de Mekong. Voor de trappen worden we afgezet door ‘het feest van de volle maan’, zoals onze chauffeur heet als je zijn Laotiaanse naam via het Frans vertaalt naar het Nederlands. Met ontbloot bovenlijf, zwetend als een otter, loop ik de treden op. Af en toe sta ik stil om te genieten van het uitzicht en om op adem te komen. Na de stenen trap volgt een verwaarloosde, onbruikbare, houten trap. Heen en terug dan maar op het daarnaast ontstane, steile, stoffige pad, dat bij slecht weer geen lolletje moet zijn om te lopen.

Terug lopen we over de Golden Bridge, gerealiseerd met Japanse steun, naar de Pakse New Market. Toeristen komen hier blijkbaar nooit. Iedereen laat ons met rust. Er is veel dierenleed. De vissen springen uit de emmers en proberen tevergeefs te ontsnappen. In een stampvolle bak met jonge kikkers, graait een vrouw de meest appetijtelijke eruit. De kippen liggen met vastgebonden poten te wachten op een koper. De hanen zitten in een propvol hok. Bij de slager liggen de varkens- en koeienkoppen op tafel uitgestald, terwijl ze je met open ogen aanstaren. Daarnaast liggen de levers, nieren, poten en magen (pens). De kleuren van de kruiden, de bladgroente en het fruit, zijn mooi en maken een vrolijke indruk.

Ik voel me loom. In ons hotel internetten we, voordat we bij DaoLin nog gaan eten. Om half 9 zitten, nee liggen we, in de bus. Plaats nummer 17 en 18, vooraan rechts, 2e verdieping. De bus is uitgeleefd. Dat belooft niet veel goeds. De lengte van de slaapplaatsen is oké. De dekens zijn echter dun, te dun zoals ’s nachts bleek.

Vientiane