KESSEL – BEERSEL

 

Kessel-Lier

14 mei 2023

Vandaag  schrijft Feijenoord historie, het 16e landskampioenschap is een feit. In minder dan één jaar heeft Arne Slot van een vreemdelingenlegioen een hecht team gemaakt, een heuse vechtmachine. Helaas kan Hans er niet bij zijn, het zij zo. We zijn nu in Pallietenland. Gisteren moest hij bridgen voor de Elfersbeker, de grande finale, waarvoor hij en zijn DBC team zich onverwachts hadden geplaatst. Het oorspronkelijke programma, het afronden van het Marskramerpad, viel hierdoor in het water. Daarom besloten we 2 etappes van de GR12 (Kessel-Lier-Mechelen) te lopen en de laatste etappe van het NederRandpad in Zeeuws-Vlaanderen, van Zuiddorpe naar Hulst. Het is heerlijk weer, een mooie zomerse dag. De korte etappe, 8-9 km, loopt door het bos, langs moerassen en watergangen (de Grote- en de Kleine Nete) en is afwisselend. Ondanks het feit dat we even na 8 uur al in de auto zitten, is het toch al half 12 als we onze eerste stappen zetten. We rijden naar Lier, waar we de auto parkeren en met de fiets terug gaan naar station Kessel. Hier waren we op 29 december 2021 gestrand, het was toen koud, nat en COVID waarde nog rond.

Vandaag is het een stuk aangenamer, waardoor veel mensen naar buiten worden gelokt. De bermen kleuren uitbundig geel en wit, de lammetjes grazen heerlijk in de wei. Het is heerlijk om weer op pad te zijn. In Lier lopen we door het gezellige centrum en monsteren aan bij De Moedige Bootvissers en laten ons verrassen door een geschiedenislesje Lier, doorspekt met prachtige verhalen en fabels.

We halen met de auto de fietsen weer op in Kessel en melden ons bij Onze Vrienden op de Fiets, Christine en Theo. Ze wonen in een prachtig penthouse, 6-hoog, met een mooi terras, aan de rand van Lier. De auto parkeren we voor het appartement, maar de fietsen zijn hier niet veilig volgens Theo en stallen we in de berging. Onze manier van reizen kan hij niet echt vatten en zegt dat alleen ’Ollanders’ zoiets zots kunnen bedenken. Ook bij Christine duurt het even voordat het kwartje valt. Zelf fietsen zij over de hele wereld, ze zijn net terug uit Thailand en de plannen voor de volgende fietstocht door India zijn al gemaakt. Ze hebben al heel wat afgefietst, o.a. in China, Nepal, maar ook Colombia. Onder het genot van een glaasje wijn worden de verhalen humoristisch verteld, met mooie Vlaamse uitspraken. Na een heerlijke douche lopen we terug het centrum in en eten bij De Valk op de Grote Markt met op de achtergrond voor Hans afgrijselijke, en voor An heerlijke muziek. Over smaak valt nu eenmaal niet te twisten.

Lier-Bonheiden

15 mei 2023

We hebben een rekenfout gemaakt; oorspronkelijk wilden we vandaag van Lier naar Mechelen lopen, 20 km, maar dat blijken geen 20 maar 30 km te zijn, dus besluiten we vandaag tot Bonheiden te lopen en morgen dan nog een etappe van 8-9 km van Bonheiden naar Mechelen, het is tenslotte geen aangenomen werk.

Na het goed verzorgde ontbijt bij Theo en Christine zetten we de fietsen achter op de auto en vertrekken, vrolijk uitgezwaaid door Theo, richting Bonheiden. Onze TomTom stuurt ons via Mechelen, waar de hele stad opengebroken of afgesloten blijkt te zijn, zodat we er uiteindelijk bijna 1,5 uur over doen voordat we de auto parkeren in Bonheiden en we terug kunnen fietsen naar Lier. We stallen de fietsen in het park en lopen langs Pallieter en de naakte Marieke, gezeten op een schichtig ros, over de Molbrug Lier uit. De moedige bootvisser van gisteren vertelde dat de wateren met de naam Nete vol vis zitten, brasem, snoek, paling en nog niet zo lang geleden werd er zelfs een meerval gevangen van 2 meter 80. Maar de mooiste vangst uit de Nete was van Pallieter; hij viste de beeldschone Marieke poedelnaakt uit de Nete en galoppeerde met haar, gezeten op zijn ros, weg van de verbouwereerde ogen van de inwoners van Lier. De etappe voert ons vandaag over verharde en onverharde wegen, door het land, akkers, weiden, bossen en langs kassen, zeer afwisselend dus. De enige dissonant is het weer. Rond 1 uur begint het te miezeren, dat langzaam overgaat in regen. Het terrein is nat en glad, bomen staan met hun voeten in het water. Ook is het wel vervelend dat op maandag, dus vandaag, de fritures en cafés veelal gesloten zijn. Pas in Onze-Lieve-Vrouw-Waver (je zal er maar wonen, maar wel beroemd door de kerk en de school voor meisjes van goede komaf, gerund door de nonnen), scoren we koffie, maar iets te eten hebben ze niet. De vriendelijke serveerster heeft met ons te doen en we krijgen ieder 2 koekjes bij de koffie. Gelukkig hadden we even daarvoor, bij Hoevewinkel Vercammen, nog een pot Griekse yoghurt kunnen kopen om onze ergste honger te stillen. De scholen gaan net uit en een heuse dorpsagent regelt het verkeer, zodat de scholieren veilig kunnen oversteken. Ook voor ons moet het ‘blik’ wachten en hij begeleidt ons keurig naar de overkant. Onderweg staan veel bunkers, blijkbaar wisten de Belgen in 1939 al dat de Duitsers ook hun land zouden binnenvallen. Ze dachten zich tegen de agressor te kunnen verdedigen door een linie, de KW linie, van bunkers aan te leggen. Sommigen waren vermomd als huis met bakstenen gevels. Het heeft allemaal niet veel geholpen. Slechts enkele weken heeft de strijd geduurd, en na afloop waren er 6000 doden te betreuren. Ogenschijnlijk niet veel, maar nog altijd te veel. De aanleg van de linie werd onder meer bekostigd door ondernemers uit de buurt, die om-niet hun werkkrachten beschikbaar stelden voor het bouwen van de bunkers. De restanten hiervan, links en rechts in het land, houden de herinnering aan toen levend. We naderen het einde van onze etappe van vandaag zo ongeveer bij Abdij Bethlehem, die in niets aan een abdij doet denken.

Met de auto rijden we terug naar Lier om de fietsen weer op te halen, maken een pitstop bij de Mac, het is al 7 uur geweest en we hebben trek. Nu zijn we ingecheckt bij Holiday Inn Express Mechelen City Centre voor 2 nachten.

Bonheiden- Mechelen

16 mei 2023

Na een goede nachtrust begint de dag vandaag met ‘happy birthday’ en cadeautjes voor Hans. Na het uitgebreide ontbijt lopen we, via een flinke omweg omdat we de kaart op zijn kop hielden, naar de bushalte. Bus 530 zet ons binnen 15 minuten af bij de halte Roggemanstraat in Bonheiden, waar we de route weer oppakken. De zon schijnt, het belooft een mooie dag te worden. Nadat we de villawijk voor de rijkere Mechelaren achter ons hebben gelaten duiken we de natuur weer in. Uitgestrekte graslanden in de kleur groen, het geel van de boterbloemen en blauwe luchten.

Het is een korte etappe. Vlak voor Mechelen raken we verstrikt in harde- (wegen en spoor) en natte infrastructuur (rivieren, kanalen, stuwen en sluizen), totdat we plots hartje stad staan, op het punt waar we in 2019 met Griet Vernaillen begonnen aan onze etappes van Mechelen, via Grimbergen naar Brussel.

We slenteren door de stad, bezoeken kerken, het stadhuis en drinken koffie met gebak ter ere van de jarige Hans. We eindigen in een echte Belgische bierkroeg, waar we aanschuiven bij 2 oude, al stevig aangeschoten Belgen. Hij is 84, was leraar en zijn vrouw is onlangs overleden, zij is 78, komt uit een gezin van 22 kinderen en was bevriend met zijn vrouw. Ze is gescheiden, heeft een zoon van 51 die ze al 20 jaar niet meer spreekt. Ze spreken 2x in de week af ’op café’ voor een babbeltje en een drankje. De foto’s van zijn overleden vrouw en haar favoriete broer die ook al 20 jaar dood is worden tevoorschijn getoverd, en ook die van de verloren zoon. Zij kijkt graag  ‘fulletons’ op de Nederlandse tv en is gek van André van Duin, hij heeft meer op met Johny Kraaijkamp. Schitterende verhalen, alhoewel we er de helft niet van kunnen verstaan. Hij geeft nog een persiflage van Philip Geubels, staat op, zegt gedag en gaat naar de kroeg aan de overkant om na een kwartiertje terug te komen om te kijken waar zij nu blijft. We sluiten de dag af met een geweldig 4-gangen verrassingsmenu met wijnarrangement bij De Fortuyne.

Mechelen-Brussel

30-31 maart 2019

Dit weekend zijn we gezellig bij Griet, onze Belgische vriendin in Brussel. In 2018 ontmoetten wij Griet in Najera, Spanje, tijdens de laatste fase van onze camino van Amsterdam naar Santiago de Compostela. We sliepen naast elkaar op de grote slaapzaal van de albergue daar en raakten aan de praat. Er ontstond een diepe vriendschap en gezamenlijk bereikten we op 18 september 2018 de kathedraal in Santiago. Een mooi en emotioneel moment. Toen spraken we af in het voorjaar van 2019 een mini-camino te lopen, van Mechelen naar Brussel, een stukje van de GR12, de LAW van Amsterdam naar Parijs.

Bijna 6,5 maand na onze aankomst in Santiago de Compostela ontmoeten we Griet weer in Mechelen (Be) en lopen onze ‘mini camino’ naar Brussel, zo’n 40 km. De zon schijnt, de temperatuur loopt op tot 18 graden en wij hebben er zin in. De eerste stappen leiden ons naar Antwerpen, oeps, dat is niet de bedoeling. Al snel zitten we op de goede weg, passeren de Brusselse Poort en hebben het ‘camino-gevoel’ weer helemaal te pakken. De route loopt door een mooi groen gebied en langs het Zeekanaal Brussel-Schelde. De brug bij Humbeek is voor groot onderhoud afgevoerd en met de boot worden we nu overgezet. Om 6 uur bellen we aan bij Chantal in Beigem,  een klein dorpje net voor Grimbergen, waar we overnachten. We eten in het enige restaurant dat Beigem rijk is, heerlijk stoofvlees met Belgische frietjes.

Even na 8 uur vanmorgen serveert Chantal de spiegeleitjes en om half 10 zwaait ze ons uit. De abdij van Grimbergen is alleen te bezoeken na afspraak, jammer. Wel lopen we onder het Atomium door, het park in waar een groep Pakistanen fanatiek cricket speelt, langs het memorial van Leopold I en de weelderig bloeiende magnolia, over de begraafplaats van de Onze Lieve Vrouwenkerk van Laken. We duiken een terras op voor een lunch en lopen langs de noordkant Brussel in, met als einddoel de Grote Markt en de iets verder gelegen kerk van waar uit Belgische pelgrims vertrekken naar Santiago de Compostela en het terras van de naastgelegen bar Le-Saint-Jacques voor een welverdiende Leffe blond.  De wandeling was genieten evenals onze verbondenheid, het ‘caminogevoel’, de blaar op An’s voet is wat minder.

Brussel-Beersel

28 mei 2023

 Afgelopen 14-15-16 mei liepen wij op de GR12 van Kessel naar Lier en vandaag lopen we met Griet de etappe door Brussel, vanaf de Grote Markt, waar we in 2019 geëindigd zijn, tot aan Beersel.

Vanaf het appartement van Griet lopen we naar de Grote Markt, een imposant plein, zelfs nu al overlopen door toeristen. Hier pakken we de route weer op, die ons langs de hoogtepunten van Brussel zal voeren. De stripmuur van Kuifje, Manneken Pis, zijn grote broer Manneken Peace, de Villerstoren, onderdeel van de oude stadsmuur, het Paleis van Justitie dat in de steigers staat, het reuzenrad dat nu leeg rondjes draait in afwachting van klanten, de lift die ons naar de lager gelegen oude stad brengt met zijn alternatieve winkeltjes. We hebben net duizenden lopers gekruist die bezig zijn met de 20-km loop door de stad, joggend of wandelend. Spa Reine voorziet de lopers van water, een uitkomst op deze warme 1e Pinksterdag.

In de straat die uitkomt bij de Hallepoort slaat Griet onverwacht haar slag en koopt een schitterend vintage stoeltje, opnieuw bekleed met prachtige Afrikaanse stof, niet geproduceerd in Afrika maar in Nederland. Volgende week zal ze het stoeltje gaan ophalen, want nu meenemen is natuurlijk geen optie. We laten het oude centrum achter ons, langs het gemeentehuis van Sint Gillis richting Park van Vorst, een ietwat verwaarloosd park. Na van Vorst lopen we door het smalle Jupiterpark met grote hoogteverschillen naar het Dudenpark. De GR12 kan de stad niet vermijden, maar doet haar best het pad door ‘het groen’ te laten slingeren. We buigen af naar ‘Hoogte 100’, een plein met een kerk, dat exact 100 meter boven zeespiegel ligt. Op het plein drinken we bij Lorada een ‘koffietje’ met een goede vriend van Griet, Ismaèl, die op het plein woont.

We vervolgen onze etappe richting Ukkel en passeren het spoor. Geleidelijk aan wordt de bebouwing minder dicht en komt er weer ruimte voor groen. We lunchen in een klein natuurreservaat in Ukkel, Geleytsbeekoevers. In een smalle beek stampen kleine kinderen in het water, terwijl hun ouders zich in het hoge gras uitstrekken en achterover leunen. Langs de watertoren van Grotenbos lopen we naar Beersel, langs de Zenne. In de verte horen we het geraas van het verkeer op de E19.

 

Het kasteel van Beersel kunnen we helaas niet bezoeken, dat sluit om 5 uur. We duiken het terras van de naastgelegen brasserie op en lessen onze dorst. Met de trein van 17:53 rijden we terug naar Brussel-Luxembourg en lopen vandaar weer naar het centrum. In het kleine, gezellig cafeetje met de prachtige naam ‘het goudblommeke in papier’ drinken we nog een biertje om daarna de supermarkt in te duiken om nog wat boodschappen voor het eten te kopen. Om half 10 zijn we fris gedoucht en genieten van een heerlijke spaghetti à la Griet, terwijl de nacht langzaam valt.