Amersfoort – Baarn

22 september 2012

Met stijgende verbazing loop ik door het centrum van Amersfoort. Wat een mooie stad!   Als we het station uitkomen slaan we linksaf, richting centrum. Rond het station staan moderne kantoren, bewoond door illustere huurders. Het centrum is oud en fraai. De blikvanger is de O.L Vrouwentoren. Op de Varkensmarkt is het druk. De terrassen zitten bomvol vol koffie slurpende en appeltaart smikkelende mensen.                                            We lopen langs smalle grachten richting Koppelpoort, passeren een sluis die buiten gebruik is en bereiken, nadat we het spoor gepasseerd zijn, nieuwbouw  met groot stedelijke uitstraling. Ik neem mij voor terug te komen voor een stadswandeling en een tochtje over de grachten. In de korte tijd dat we in het centrum waren zag ik vele leuke eethuizen en galerieën.                                                                                                            Vandaag lopen we met twee vrienden, John en Jacky. Voor het eerst dat we niet met zijn tweeën lopen. John is een zeer ervaren loper. Jacky is een beginner. Het is heel gezellig. Voor herhaling vatbaar.                                                                                                                     We slingeren langs de stadrand naar Hoogland en steken de drukke Bunschoterweg over en lopen de Coelhorsterweg op. Het wordt landelijker, maar de weg is druk bereden. In een bocht zien we een biologisch-dynamische boerderij met  winkel. Ik koop een plat stukje belegen boerenkaas en overheerlijke diep paarse pruimen. Niet teveel, omdat ik bang ben dat ze plat gedrukt worden in de rugzak.                                                                  Daar waar de Male Wetering de Coelhorsterweg raakt, ter hoogte van de in 2002 gerestaureerde Coelhorster Kapel (1363), worden we overvallen door een korte maar hevige regenbui. We schuilen onder de bomen met dicht bladerdak en lunchen op een bankje met uitzicht op de Wetering en het daarachter gelegen weidegebied. Het wuivende riet weerspiegelt in het water. We drinken soep en peuzelen ons brood op.                          We vervolgen de wandeling richting Krachtwijkerweg. Op deze weg zijn we verlost van de passerende en tegemoetkomende auto’s. De wind blaast ons recht in het gezicht. We hebben er flink de pas in. Nadat we naar rechts zijn afgebogen, zien we een bankje met de rug in de wind en het gezicht in de zon. Het is fris. Kouder dan ik gedacht had. Ik heb mijn jas ten onrechte thuis gelaten.                                                                                                          Na een slinger, terwijl een gemaal, dat uitgerekend die dag open is voor bezoekers, gepasseerd te zijn, trekken we langs de Wijde wetering, over de grasdijk naar de Eem.Op de Eem wordt druk geroeid. De zon staat laag en spiegelt in het water. Aan de hemel oer-Hollandse luchten, witte stapelwolken afgewisseld met blauwe hemden. We lopen langs de Eem totdat we de rijksweg onder door zijn. Langs de jachthaven steken we de Eem over en lopen aan de andere kant van de Eem het dorp Baarn in, richting station.              Zigzaggend bereiken we het spoor. We lopen door een wijk met leuke kleine huisjes gebouwd tussen de 1e  en 2e  wereldoorlog, met geglazuurde dakpannen. Rond het station staan grote villa’s en tegenover het station ligt het Baarnsche bos.                                          De stappenteller zegt dat we 19,6 km (ruim 28.000 stappen) hebben gelopen. Aanzienlijk meer dan we van plan waren. Mijn benen en knieën doen dan ook pijn. Ik ben stram. Een lichte vorm van artrose, die met het klimmen van de jaren erger zal worden (volgens de specialist). Na afloop eten en drinken we gezellig bij De Generaal, bij het station in Baarn. Ik bestel dan een Straffe Hendrik, een overheerlijke trippel, om het stof weg te spoelen.

Baarn – Hollandse Rading