DAG 9, 15 februari 2015
Als we opstaan horen we de dames al luid kakelen. Ze zitten in groepjes in de bar, één groepje van dames op leeftijd met gepermanent haar, stijf van de haarlak, de rustige, bedaarde groep en de drukkere, jongere groep, dames in strakke leggings, korte rokjes en kniehoge laarzen met hele hoge hakken. Het is net of ze zo uit het leven zijn gestapt. Ze praten hard en door elkaar. Raszuivere Spaanse vrouwen van goede komaf, of zo doen ze zich althans voor. Ze komen ontbijten, net als wij, koffie met een geroosterd stokbrood met tomatenprut en olijfolie; voor ons gelukkig jam en marmelade. Als we uitchecken blijkt het ontbijt ook inclusief te zijn. Ons doel voor vandaag, de Ferry, is rap gevonden en de formaliteiten zijn snel vervuld. Maar dan begint het lange wachten. De eerste controle is die van de drugshond, we moeten het portier openen en de hond snuffelt wat rond, geen alarm. De tweede controle is die van de paspoorten en ook die doorstaan we probleemloos. We krijgen een blauw briefje onder de ruitenwisser waarop staat dat we naar Tenerife gaan. Even voor 4 uur komt er beweging in en mogen we de Marie Curie, het schip van BALEARIA, oprijden.
DAG 10, 16 februari 2022
Het schip deint op de golven en de motor trilt, waarschijnlijk is dat rustgevend, want we hebben heerlijk geslapen en de douche blijkt verrassend en lekker warm. Het ontbijt is voor groep 2, de groep waar wij zijn ingedeeld, van 9:15 tot 10:00, de lunch van 13:45 tot 14:30 en het diner van 20:45 tot 21:30. Keurig wordt omgeroepen dat we ons moeten melden in het restaurant. Alles is in buffetvorm, maar zelf opscheppen is uit den boze. Met strenge hand wordt er achter het buffet geregeerd. Yogurt bij het ontbijt moet je zelf betalen, maar bij de lunch en het diner telt het als toetje en is het gratis. Je mag 2 gerechten aanwijzen, als je er sla bij wilt moet je dat ook betalen. Het smaakt allemaal prima en ons hoor je niet klagen hoor Aad. Buiten af en toe een frisse neus halen op het achterdek brengen we de dag door met lezen, tekenen, schrijven, puzzelen en Netflix kijken.
DAG 11, 17 februari 2022
Tegen 11 uur plaatselijke tijd, het is op Tenerife namelijk 1 uur vroeger, meerde de Marie Curie keurig aan in de haven van Santa Cruz. Het duurde nog wel even voordat we aan de beurt waren om het schip af te rijden, pas na 12 uur reden we de stad in naar hotel Nautico, waar we een kamer hadden geboekt. Het was uiteindelijk al door 1 uur voordat we in bed lagen. Na een onrustige nacht bleek ook de doucheslang kapot en was douchen onmogelijk. Ik kan je verzekeren dat An’s humeur daar niet van op vooruit ging. We verlaten de stad over de mooi aangelegde autoweg rond het eiland, op zoek naar een camping, wat nog niet zo eenvoudig is. Als eerste stoppen we in El Médano, bij camping Montaña Roja. Op het eerste oog een leuke camping met vooral hippies en kitesurfers. Als we vragen of we kunnen overnachten blijkt dat alleen mogelijk als we online reserveren. De weinig behulpzame receptioniste stuurt ons weg en als we gereserveerd hebben mogen we terugkomen. Ook blijkt er geen elektriciteit te zijn op de campingplaatsen dus besluiten we het hier maar voor gezien te houden. De 2e camping in Tajao kunnen we helemaal niet vinden, dus op naar de 3e, camping Nauta in Arona. We worden vriendelijk verwelkomd en de mevrouw vertelt ons dat het zwembad en het restaurant in verband met Corona gesloten zijn, maar de mini supermarkt is geopend. We hebben geen verdere keus, dus reserveren voor 2 nachten. We kunnen van dag tot dag verlengen en mogen zelf een plekje uitzoeken.
DAG 12, 18 februari 2022
De eerste nacht in onze nieuwe tent heeft alle testen goed doorstaan. De nieuwe, zelf opblaasbare matrasjes zijn een verademing na jaren van kamperen met een te klein 2-persoons luchtbed, waarbij de één, als de ander zich omdraaide, de lucht in schoot of op de grond lag; de donzen slaapzakken hielden ons lekker warm. Vandaag een rustdag, alhoewel we wel een was gedraaid hebben omdat we door de onderbroeken heen geraakten. Voor € 5,— is alles weer lekker schoon en in de zon en wind was het in ‘no time’ droog. We boeken nog 3 nachten bij en krijgen een heus huisnummer, nr. 41. Het zwembad is nu ook geopend voor de gasten van de camping. We maken er een foto van en dat is het dan wel voor vandaag.
DAG 13, 19 februari 2022
Naast ons op de camping staat een giga grote camper, formaat flinke vrachtwagen met de toepasselijke naam Le Voyageur. Hij wordt bewoond door les deux Marmottes. De ramen zijn geblindeerd. Ze leven in de schemer. De TV staat de hele dag aan, de enorme schotel op het dak beweegt meer dan Les Marmottes zelf. Naast de camper staat een kleine Smart, die achter de camper hangt als ze zich verplaatsen. Wij fantaseren dat ze wellicht Corona hebben en in quarantaine zitten. Na 2 dagen komen ze echter voorzichtig tevoorschijn, ze zijn flink op leeftijd en hebben zo ongeveer dezelfde lengte als breedte. Madame Marmotte lijkt slecht ter been. Ze stappen in de smart en verdwijnen voor een goed uurtje, waarna ze zich weer verschuilen in Le Voyageur. Als we vanmiddag terugkeren bij onze tent is de Smart niet thuis. Meneer Marmotte blijkt drank ingeslagen te hebben, water en sinas, en nadat alles is overgeladen in Le Voyageur wordt de boel weer hermetisch afgesloten. Op het veld voor ons staan verder mannen, die alleen reizen in kleine kampeerbusjes. Het eiland barst van de overwinteraars uit West Europa. Pensionado’s zoeken massaal de zon op, maar als ze hier eenmaal zijn verdwijnen ze onder parasols en zonneschermen. Tenerife is volgebouwd met betonnen appartementen complexen en iedere 5 minuten landt een vliegtuig met aan boord nieuwe gelukzoekers. Een heuse industrie waarvan de bevolking hier leeft, ze vragen niet naar een QR code maar lopen wel met mondkapjes. Geld moet rollen en de crisis van 2008 zijn ze nog niet vergeten. Hier en daar staan niet afgebouwde complexen die gekraakt zijn door daklozen en voor een lugubere sfeer zorgen. De sfeer is dan ook grimmig, laat niets zichtbaar achter in je auto want het wordt gejat. Hoe anders was het vorig jaar op de Azoren, dat was veel lieflijker en daar hebben we ons geen moment onveilig gevoeld. Het zuiden van Tenerife kent weinig natuur. Eén kloof is bewaard gebleven, wordt geëxploiteerd door een hotelketen maar is nu vanwege COVID gesloten voor bezoek. Jammer, want volgens de ANWB moet je dit gezien hebben. Wij rijden door naar de Barranco del Infierno en hier wacht ons de 2e teleurstelling. De wandeling naar de waterval is overboekt en we kunnen pas voor dinsdag 11 uur een ticket kopen. Volgens het boekje zou de toegang mogelijk problematisch kunnen zijn door vallende stenen, over een toegangsprijs van € 9,— wordt niets geschreven. Voor die prijs krijg je wel een helm en zijn er onderweg gidsen die je de weg wijzen. Nou ja, we gaan het dinsdag allemaal wel meemaken. We rijden door naar Costa del Silencio.
DAG 14, 20 februari 2022
Vandaag maken we kennis met het andere, ruigere, avontuurlijke, ongerepte en mooie Tenerife. De noord-oosthoek is werkelijk imposant.
DAG 15, 21 februari 2022
Vandaag staan de Pirámides de Güímar op het programma. Deze, door Thor Heyerdahl ontdekte pyramiden, zijn verwant aan de pyramiden die we zagen in Peru, Guatemala en Mexico. Thor toont aan dat al ver vóór Columbus mensen met geïmproviseerde papyrus schepen de wereldzeeën bevoeren. In 1492 ontdekte Columbus Amerika, minder dan 600 jaar geleden. In amper 100 jaar (we slaan de eerste 500 jaar maar even over) is de mens er in geslaagd zich als ratten te vermenigvuldigen en de aarde over te bevolken, de planeet irreversibel te beïnvloeden (klimaat), uit te putten (olie, gas, delfstoffen) en te vernietigen (natuur). Maar nog steeds twijfelen politici of het klimaat ten gevolge van de mens verandert. Tijdens ons bezoek vandaag besef ik dat de mens in de eeuwen voor en na de geboorte van Christus niet de kennis had die wij nu hebben, over tijd, jaargetijden, kalenderjaren. Wat nu voor ons vanzelfsprekend is, was het in die tijd echt niet, maar wel van groot belang voor de landbouw, visserij en jacht.
DAG 16, 22 februari 2022
Ondanks de strakblauwe hemel is de Barranco del Infierno en de Cascada vandaag dus echt gesloten. Gisteren heeft het daar zo hevig geregend dat de kloof niet veilig is. Boven de boomgrens, 1800 m, heeft het zelfs gesneeuwd. Onze reservering wordt omgezet naar morgen. We rijden door naar El Teide, de hoogste berg van Spanje. Onderweg stoppen we voor koffie met amandeltaart, zoals we die zo vaak hebben gegeten op onze camino naar Santiago de Compostela. We passeren veel fietsers, knap hoor zoals ze naar boven stoempen en als adelaars naar beneden suizen. We maken de hike Samara, 5 km vanaf 1900 meter tot ca. 2150 meter en weer terug. Alhoewel de zon volop schijnt is het fris, er staat een straffe wind.
DAG 17, 23 februari 2022
Opnieuw is de wandeling door de smalle kloof naar de waterval uitgesteld vanwege de weersomstandigheden. Als we vanmorgen nog slaperig voor onze tent zitten, zien we een strakblauwe hemel en in de verte de toppen van El Teide en El Viejo. We besluiten naar El Teide te rijden en te kijken of we met de kabelbaan naar boven kunnen om een kijkje te nemen in de caldeira. We kleden ons warm aan en gaan op pad. De kabelbaan gaat niet, of bestaat zelfs niet meer, we kunnen het je niet vertellen. In het boekje lezen we dat er niet meer dan 150 mensen op de top mogen zijn. Een exploitatie met dat aantal komt natuurlijk nooit uit.
DAG 18, 24 februari 2022
Barranco del Infierno, 3 x scheepsrecht en vandaag lukt het dan toch eindelijk. Vanmorgen vroeg krijgen we per sms bericht dat het pad open is. Het pad wordt commercieel uitgebaat, je wordt geregistreerd en krijgt een helm, die je verplicht bent de hele route te dragen. Het pad is goed onderhouden, is 6,4 km en duurt zo’n 3 uur. Het is een mooie tocht, we gaan eerst een flink stuk omhoog en dan naar beneden. De kloof wordt steeds smaller en groener, de vegetatie verandert en je hoort de kikkers kwaken. We komen zelfs nog een Rode Patrijs tegen op ons pad, hij is niet bang en laat zich gemakkelijk fotograferen. Naast het pad loopt een irrigatiekanaal.
DAG 19, 25 februari 2022
Over een dag als vandaag kunnen we kort zijn, een rustdag. Daar waren we even aan toe, elke dag op stap is best vermoeiend. We draaien nog wel een wasje, dat in de zon met een stevig windje binnen ‘no time’ droog is. Na de lunch is het tijd voor een tukkie en aan het eind van de middag rijden we naar Las Galettas. Ze blijken hier een heuse jachthaven te hebben, maar het oogt allemaal rommelig en onverzorgd.
DAG 20, 26 februari 2022
Voor vandaag wordt regen voorspeld. We rijden naar het noorden, naar El Sauzal, voor een bezoek aan Casa del Vino, een wijn- en honingmuseum.
DAG 21, 27 februari 2022
Vandaag een 2e rustdag op de camping; de Engelse alcoholici achter ons hebben gisteravond tot 10 uur zitten gillen, schelden, zuipen met Bruce Springsteen op de repeat. Om 10 uur was het even stil, maar tegen 11 uur kregen ze vreselijke bonje en vlogen elkaar flink in de haren. Na vermanend te zijn toegesproken door de reisleider van de 14 Britse campers werd het uiteindelijk stil en vanmorgen hebben ze hun kamp opgebroken en zijn tot grote vreugde van iedereen vertrokken. De Engelse pensionado’s hebben ook een rustdag, campers worden schoongemaakt en de was hangt overal te wapperen. ‘s Middags zitten ze met zijn allen gezellig te borrelen. Feijenoord verliest in Alkmaar, dus Hans zijn dag is het zo wie zo niet. Hij neemt nog een duik in het zwembad, terwijl An achter de luifel aan moet, die door een windvlaag de lucht ingaat. Hopelijk kunnen we hem nog laten repareren. Morgen breken wij ons kamp hier op en gaan richting Santa Cruz.
DAG 22, 28 februari 2022
Op ons gemak breken we ons kamp op. Het afbreken en inpakken van de tent, slaapmatjes, slaapzakken, stoelen, tassen, kookspul en auto loopt vlot. We houden zelfs nog wat ruimte over. Het is net 12 uur geweest als we uitgezwaaid door onze Duitse, Engelse en Nederlandse vrienden de camping afrijden.
DAG 23, 1 maart 2022
Parque Anaga, een onherbergzaam, nat bebost gebergte in het noorden van Tenerife. We klimmen met de auto tot ruim 1000 meter, om dan weer te dalen tot zeeniveau. De weg, althans de verharde weg, loopt dood en we moeten dus terug, maar we genieten van de prachtige vergezichten. We lopen over een kam in een nevelwoud, bewoond door elfen en kollen. Een kol op leeftijd komt ons tegemoet, ravenzwart haar, grote oorbellen, piercings en in haar beide knuisten stokken, takken van de laurierbomen, van boven tot onder begroeid met mos. Ze steekt net boven de manshoge varens uit en wroet in de grond, op zoek naar truffels. Het pad stijgt, daalt en is glibberig. Als de zon door de wolken breekt, kun je links en rechts de oceaan zien.
DAG 24, 2 maart 2022
Onze laatste dag op Tenerife, een eiland met veel gezichten. Een betonnen eldorado in het zuiden voor overwinterende pensionado’s, het is er droog en warm, met de daarbij behorende vegetatie. In het midden van het eiland ligt de hoogste berg van Spanje, El Teide met daarnaast El Viejo, zij vormen de grens van de caldeira, de oude vulkaanuitbarstingen. In het noorden is het aanzienlijk koeler en natter, de natuur is er erg afwisselend met ruige kusten.
Op onze laatste dag gaan we op ontdekkingstocht in Santa Cruz, de nieuwe hoofdstad van het eiland, vernoemd naar het kruis dat de veroveraar sloeg bij landing op het eiland. We wandelen langs de boulevard en vergapen ons aan de cruiseschepen van Aida en Tui. Het Plaza de España vormt het middelpunt van de stad, de weg loopt er onder door, waardoor het plein in kwaliteit wint.
DAG 25, 3 maart 2022
Als we gisteravond tegen 11 uur in de haven van Santa Cruz aankomen wordt ons verteld dat de Marie Curie van Balearia vertraging heeft. Onze paspoorten worden gecontroleerd, we krijgen een briefje onder de voorruit en we moeten parkeren in rij 3. We kunnen in de auto wachten, maar we kunnen ook nog een wandeling maken zegt de dame van Fred.Olsen Express, als we maar om 12 uur bij de auto zijn. We hebben al genoeg gelopen vandaag en kijken filmpjes op Netflix. Net na half 12 vaart de Marie Curie de haven in. Het duurt nog wel even voordat het verkeer met bestemming Tenerife van boord is en wij aan boord mogen, maar al met al zitten we tegen 1 uur in onze hut. We beseffen ons nu pas dat we eerst naar Las Palmas varen en dat we zo’n 38 uur onderweg zullen zijn. Het is nog lang onrustig maar we vallen toch in slaap en als we wakker worden blijken we al in de haven van Las Palmas te liggen. Na het ontbijt kijken we vanaf het achterdek uit over Las Palmas. Het schip wordt gelost en geladen. Voor ons ligt een moderne stad. Het is moeilijk voor te stellen dat eind vorig jaar de zuidoost hoek van het eiland zwaar werd getroffen door een vulkaanuitbarsting. Om 11 uur vertrekken we, Las Palmas wordt snel kleiner en niet veel later zien we alleen nog maar water en schuimkoppen, want er staat een straffe wind. De boot schommelt flink op de golven, maar daar gaat een zekere rust, vrede, van uit.
DAG 26, 4 maart 2022
De oceaan is onrustig. De Marie Curie heeft de wind pal tegen, ze stampt op de golven. Het schip deint heen en weer, het slingert, lopen is lastig. Om half 9 staan we op en na een verfrissende en warme douche gaan we ontbijten. We kijken nog even op het achterdek, maar daar is het koud. Er staat teveel wind en op de golven staan schuimkoppen. An besefte vannacht ineens dat als we zouden vergaan en we toch het vasteland zouden weten te bereiken, we geen enkel telefoonnummer uit ons hoofd kennen, behalve dat van onszelf. Na de lunch houden we siësta, we passen ons wat dat betreft gemakkelijk aan aan de gewoonten van het land, ook wat eten betreft trouwens. Project Gezond is geheel op de achtergrond geraakt. Tegen 4 uur worden we wakker en gaat Hans eens poolshoogte nemen. Al snel wordt duidelijk dat we niet om 5 uur, maar pas tegen 7 uur zullen aankomen in Huelva. Naarmate we dichter bij het vasteland komen lijkt de zee wat rustiger te worden. Tegen 7 uur worden we verzocht naar het autodek te gaan.
