Geertruidenberg – Rockanje

Geertruidenberg – Moerdijk

8 september 2020

Met nog 5 etappes te gaan lopen we vandaag het Maaspad van Geertruidenberg naar Moerdijk. Omdat er in Moerdijk geen ‘Vrienden op de fiets’ zijn, besluiten we er een dagetappe van te maken. De auto parkeren we bij het treinstation van Lage Zwaluwe, nemen de bus naar Made, waar we overstappen op de bus naar Geertruidenberg. Na een kop koffie en een koffiebroodje op het terras van de plaatselijke bakker is het 10 uur als we op pad gaan. Voor ons ligt de koeltoren van de elektriciteitscentrale Amer, die trouwens in zicht blijft tot Lage Zwaluwe. Terwijl het miezert lopen we in één rechte lijn naar de brug over het Kanaal naar de Amer. We volgen het jaagpad langs het kanaal tot de jachthaven in Drimmelen, aan de Amer. Vanaf hier volgen we de dijk langs de Amer. Aan de overkant ligt het Nationaal Park De Biesbosch. In de jachthaven van Drimmelen kun je voor              € 100,– per dag een sloep huren en de Biesbosch verkennen. Gelukkig is het miezeren gestopt.

Vanaf hier lopen we over het Beverpad, in één rechte lijn langs de Amer, waarbij we Lage Zwaluwe passeren, tot de 2 spoorbruggen en de Moerdijkbrug over het Hollands Diep. De passage van de infrastructuur is spannend. We lopen parallel langs de goederenspoorlijn (enkelspoor), naar het haven- en industriegebied van Moerdijk. De treinen, rijdende brandbommen, slingeren langs het verscholen, tussen water en industrie ingeklemde, dorpje Moerdijk. Boven onze hoofden denderen de treinen en het wegverkeer.

Volgens de app komt bus om 15:13, maar bij de halte staat 15:33. Gezeten op de stoeprand wachten we op de bus. De eigenaar van het huis bij de bushalte komt ons vertellen dat als we op de bus wachten, dat nog wel even kan duren. Hier rijden buurtbusjes en deze zijn te klein om aan te passen aan de Corona maatregelen, zodat er is besloten de busjes nog niet te laten rijden. Daar staan we dan. De man vraagt waar we heen moeten en biedt ons aan ons naar het station te brengen, een aanbod dat we graag aannemen. Een kleine 10 minuten later worden we bij onze auto afgezet, van een vergoeding wil hij niet horen en wenst ons een prettige dag verder.

Moerdijk – Willemstad

10 september 2020

Vandaag lopen we de 17e etappe, van Moerdijk naar Willemstad. Om 7 uur loopt de wekker af en om 7:45 zitten we in de auto, op weg naar Rotterdam. Op Slinge nemen we de metro naar Beurs en stappen daar over naar Blaak. Daar pakken we de trein naar Dordrecht, waar we moeten overstappen op de trein naar Lage Zwaluwe. Het is half 10 als we op pad gaan. We besluiten niet door Moerdijk te lopen, daar waren we eergisteren al, maar onderlangs over de Lapdijk, om net buiten Moerdijk het Maaspad weer op te pakken. Bij De Gouden Leeuw stoppen we nog voor koffie, een lekker bakkie trouwens voor slechts € 1,75, want tot Klundert zullen we niets tegenkomen. Het is een prachtige wandeldag.

Het pad voert ons vandaag eerst door het haven- en industriegebied van Moerdijk, waar vrachtwagens de baas zijn. Rechts ligt het industriegebied, het industriële park, zoals het genoemd wordt, en links de blokkendozen die je langs elke snelweg ter hoogte van steden ziet. Smakeloze horizonvervuiling. Noordschans is de buffer tussen het landelijke Klundert en de industrie. In Klundert, een typisch Brabantse plaats, is de kerk omgevormd tot café-restaurant. Onder het alziende oog van God de Vader doet de ‘Klundertenaar’ zich hier te goed aan drank en spijs. Gezeten op een bankje, met uitzicht op het Kreekgebouw (vm badhuis met gymzaal), gebouwd over de groen uitgeslagen, lommerijke singel, lunchen we. De route gaat verder door de winkelstraat van Klundert, naar het in 1621 gereed gekomen stadhuis, gebouwd door Prins Maurits en door hem geschonken aan de stad, met de verplichting het gebouw te onderhouden. Ook Klundert is een vestingstadje met wallen en een gracht. De auteur van het Maaspad laat ons hiervan ruimschoots genieten. We maken een hele slinger en zijn dan hemelsbreed nog geen 100 meter opgeschoten.

Over de dijk lopen we via Noordschans naar Tonnekreek, waar we vandaag voor het eerst het Hollands Diep zien. Zeven kilometer over een rechte dijk, en vreemde bocht, door een stiltegebied. In 1953 is de dijk hier, en op nog 2 plaatsen, doorgebroken. Achter de dijk was een diep gat ontstaan, zodat de nieuwe dijk daar met een boog om heen gebouwd is. Thans beweegt de dijk, hier en daar is het asfalt gescheurd. Een onderzoeker is bezig de waterspanning te meten. Links is  boerenland, voornamelijk landbouw, en rechts buitendijks grasland met bos langs de rand van het Hollands Diep. Het is in beheer bij Staats Bosbeheer.

In de verte ligt Willemstad, de molen komt steeds dichterbij. Na 25 km staan we in het centrum van Willemstad. We trakteren ons zelf op een biertje en bitterballen, voordat we de bus terug nemen naar het Zuidplein.

Willemstad – Stad aan ’t Haringvliet

21 september 2020

Etappe 18 van het Maaspad vandaag, van Willemstad naar Stad aan ’t Haringvliet, 34.000 zonovergoten stappen. Om 8 uur zitten we in de auto op weg naar Rotterdam-Slinge en om kwart over 10 zitten we aan de koffie bij Het Wapen van Willemstad, met uitzicht op de haven. Voor ons ligt een poenig jacht van 2 welgestelden van onze leeftijd, die zuinig nippen aan hun ochtendkoffie.

Het is warm. Geen wolkje aan de lucht te bekennen. We zoeken het water op. Om half 11 lopen we het museumstadje uit, langs de haven en duiken al snel de Vlakehoek in, een mooi bosgebied tot vlak bij de Volkeraksluizen, voor beroepsscheepvaart en een aparte voor jachten, en de Volkerakdam. Een enorm complex, met naar beide kanten op een grote sluis. Voorzichtig varen de schepen de sluis is. Het zijn varende brandbommen.

Na de sluizen en de dam staan we op het Hellegatsplein en lopen rechtsaf, door de Meeuwentunnel onder de weg door, richting de vogelboulevard, die parallel aan de N59 loopt. Een prozaïsche naam voor een ronduit vervelende weg, door het over de weg razende verkeer, ondanks het uitzicht op de Hellegatsplaten, waar de wilde runderen en paarden grazen. De platen zijn geliefd bij vogelaars. We passeren 2 hutten, 1 daarvan heb ik deze zomer met Guido bezocht. Toen was er geen vogel te bekennen! Na ruim 4 km komt er een einde aan de geluidsoverlast en buigen we via een voetgangerstunnel af richting Den Bommel, door de polder. Aan de horizon staan de windmolenparken. De molens staan stil, als soldaten op wacht, strak in het gelid in afwachting van weersomslag. De uien worden geoogst. De lege akkers worden geploegd, bemest en ingezaaid. De boeren profiteren van het weer. Bij Het Bommelse Belevingsbos, geplant door de OB Bommelschool, eten we onze boterhammen op. Den Bommel stelt niet veel voor, een lieflijk kerkje, een jachthaven aan het Hollands Diep en net buiten het dorp nog de in 1935 gebouwde molen ‘De Bommelaer’.

In de verte ligt Stad aan ’t Haringvliet. Aan de overkant, in het Haringvliet, het eiland Tiengemeten. Daarachter de contouren van het industriegebied van Rotterdam en de hoogbouw in Spijkenisse. Stad aan ’t Haringvliet klinkt veelbelovend, maar een café of restaurant is ver te zoeken. Dorstig stappen we op de bus. Pas in Oostvoorne slagen we er in een koude klets als dorstlesser te veroveren. Allebei zijn we zo stijf als een plank. Eenmaal thuis maken we het eten klaar, gewoon aardappelen, groente en vlees, maar het smaakt prima. ’s Avonds StepBridgen we bij Schiedam59, het gaat goed, we behalen 17 meesterpunten.

Stad aan ’t Haringvliet – Stellendam

23 september 2020

Van Stad aan ’t Haringvliet naar Stellendam, als verzopen katten, soppend in onze wandelschoenen, komen we na 6 uur en 33.500 stappen op de teller aan. Het begon goed, weliswaar fris, maar toen de zon zich liet zien was het prima wandelweer. De auto parkeren we in Stellendam. De bus brengt ons naar Middelharnis, waar we overstappen op de bus naar Stad aan ’t Haringvliet. Stad aan ’t Haringvliet doet haar naam geen eer aan en is niet meer dan een dorpje.

Al snel lopen we op de verstevigde dijk langs het Haringvliet, tot aan Middelharnis. Links de akkers met aan de voet van de dijk de windmolens, rechts het Haringvliet met op het water eenden en ganzen en een enkele zeilboot. In de verte, aan de overkant, zien we Hellevoetsluis liggen. Middelharnis ligt landinwaarts, verbonden met het Haringvliet door een smal kanaal dat uitmondt in een kleine, gezellige haven, omzoomd door terrassen. Na de koffie met cake bij ’t Majoortje’ lopen we langs het stadhuis en de kerk naar Sommelsdijk, dat met Middelharnis één geheel vormt.

Na de molen duiken we het land in over de Nieuwlandse- en Oudkraaierdijk, totdat we tegen de uitloper van het Zuiderdiep aanlopen. Het pad buigt haaks rechtsaf, richting het Haringvliet. Bij de Dirklandse Sas, een mooi cultuurhistorisch monument, eten we onze boterham op. De lucht is dreigend, regen is ook voorspeld, maar we hopen het droog te houden. Die vlieger gaat jammer genoeg niet op. Als we op de dijk langs het Zuiderdiep lopen, met Stellendam voor ons, breken de sluizen van de hemel open. Al snel hebben we geen droge draad meer aan ons lijf.

Als we de Scheelhoek, een fraai natuurgebied waar vogels ongestoord kunnen foerageren en uitrusten, inlopen wordt het weer droog en zien we zelfs een flets zonnetje, maar niet voor lang. Even voor Stellendam, gemeente Goeree Overflakkee, begint het opnieuw te regenen. Drijfnat bereiken we ‘Het Wapen van Stellendam’, ons eindpunt voor vandaag. Bij de visafslag halen we een lekker visje voor vanavond. In ‘Het Lage Huisje’ nemen we een warme douche, zetten de kachel aan en hangen onze kleren te drogen; de schoenen stoppen we vol met oude kranten.

Stellendam – Rockanje

24 september 2020

Onze schoenen zijn nog nat als we om kwart over 8 vertrekken. De auto parkeren we in Rockanje, aan de Raadhuislaan. Bus 404 brengt ons naar de Smitsweg in Hellevoetsluis, waar we 5 minuten later op bus 104 naar Stellendam stappen. De laatste etappe van het 415 km lange Maaspad van Eijsden naar Rockanje. Een korte etappe vandaag, slechts 10,91 km. De lucht is dreigend, maar met een windkracht van 42 km per uur wordt de regen verjaagd, een opklaring tussen 2 fronten in. Bij Het Wapen van Stellendam drinken we koffie en maken een praatje met de sympathieke eigenaar. Hij heeft gelukkig reserves en kon zijn hoofd boven water houden, vertelt hij, maar hoe dat bij een volgende pandemie uitpakt, weet hij niet. We gaan op pad, langs de molen naar het pad, dat echter helaas tot medio november blijkt te zijn afgesloten. Terug langs de molen lopen we langs het zwembad het dorp uit, langs het industriegebied en de haven naar de gesloten Haringvlietsluizen.

Op de Haringvlietdam hebben we moeite overeind te blijven. Ons rest ons niets anders dan stevig doorlopen. De sluizen zijn dicht, op het water staan flinke schuimkoppen. Na de sluizen lopen we de N57 onder door en komen uit op het strand van Rockanje. Voor ons liggen de laatste kilometers van het Maaspad. Op zee genieten kite surfers van de straffe wind, de ruwe zee en het fletse zonnetje. Een spectaculair gezicht.

Vlak voordat we de 1e Slag bereiken gieten we onze flesjes, gevuld met het Maaswater uit Eijsden, leeg in zee. We hebben letterlijk ‘water naar de zee gedragen’. We maken foto’s en genieten van een overdadige lunch bij ‘Badlust’ met een lekker glas Pinot Grigio.