Maassluis – Rotterdam

Maassluis – Schiedam                                                                                                                12 december 2009

We nemen bus 126 naar Maassluis. Ter hoogte van de afslag Maasland stappen we uit. Vandaag beginnen we aan het Oeverloperpad. De aanlooproutes via Hoek van Holland of Brielle slaan we over. We willen niet in de herhaling vallen. De zon schijnt. We lopen een klein stukje Maasland in, steken een bruggetje over langs enkele oude boerderijen, die herinneren aan de polder die het ooit was, en mooie, grote, moderne huizen, gelegen aan of dichtbij het water. We slaan rechtsaf in oostelijke richting en volgen het jaagpad langs de Noordvliet. Aan de overkant liggen de Vlietlanden, een natuurgebied met riet en water, rijk aan vogels. De wind blaast ons in het gezicht. Het is koud. We stappen flink door, waardoor we snel warm worden. Halverwege maakt het pad een haakse bocht en volgen we de Vlaardingervaart. Beelden uit mijn jeugd komen naar boven. Als jongen roeide ik met een vriend op deze vaart. De wereld zag er in die tijd heel anders uit. Sindsdien is de verstedelijking fors opgerukt naar het noorden. Was roeien in die tijd nog heel gewoon, nu motoren we.

Als we bij het gerestaureerde gemaal halt houden, zien we in het westen en het zuiden het haven- en industriecomplex liggen. Brede, dikke, witte pluimen stijgen gestaag omhoog. Ze steken fraai af tegen de flets blauwe lucht. Symbool voor een nooit verzakende 24-uurs economie. Kranen waken als schildwachten over het erfgoed. We passeren de zelfbedieningspont, die fietsers en voetgangers naar de overkant brengt. In Midden-Delfland is een dicht netwerk van fiets- en wandelpaden, waarvan druk gebruik gemaakt wordt. Na 4 km naderen we Schipluiden, lopen over de stalen klinkerbrug naar de andere kant van de vaart en vervolgen het pad. Tegenover een verzorgingsflat voor bejaarden eten we, op een bankje in de zon, ons brood en drinken we de in de thermoskan  meegebrachte koffie. Ondanks het (fletse) zonnetje krijgen we het al snel koud en gaan we weer op pad. We lopen door het dorp, op zoek naar de Zuidkade. Voor ons, aan de rand van Schipluiden, zien we het zandlichaam van de A4 liggen. Aan de andere kant ligt Tandhof, de nieuwste uitbreidingswijk van Delft. Opnieuw bekruipt mij het gevoel dat de A4 een grote vergissing is.. De rijksweg doorsnijdt Midden-Delfland. De wereld wordt ter plekke in tweeën gesplitst. Eeuwig zonde. Een te groot offer, dat de inwoners van dit deel van de Randstad niet verdienen en ook niet zouden moeten brengen. De weg lost niets op. De reistijd zal slechts enkele minuten korter worden. We lopen door de moeraszone, die Tandhof scheidt van Midden-Delfland. Een succesvol natuur-bouwproject, dat de harde overgang tussen stad en platteland zacht maakt. We hebben moeite de route te vinden. Achteraf blijkt dat we het weiland in hadden moeten gaan. We naderen de rand van het huidige Schiedam. We lopen Woudhoek in en pakken tram 21 naar de Koemarkt. We zijn snel thuis.

Schiedam – Rotterdam

7 maart 2010   

Op het eindpunt van tramlijn 21 naar Woudhoek stappen we uit. We lopen langs de Harreweg, tot aan de grens van Schiedam en Midden-Delfland. De zon schijnt. Vannacht heeft het licht gevroren. Op stilstaand, ondiep water, ligt ijs. We zien Delft Zuid liggen. Vroeger reed ik op de fiets van Schiedam naar Delft. De wijken Groenoord, Woudhoek en Spaland waren toen nog polder.  Groenoord, de eerste grote na-oorlogse woonwijk aan de rand van de Vlaardingerdijk, waar ooit Hermes DVS speelde, was toen in ontwikkeling. Deze wijk, die nu bekend staat als Klein Turkije, is aan de 2e generatie bebouwing toe. Woudhoek en Spaland zijn de laatste uitbreidingswijken van Schiedam. Huizen gebouwd op opgespoten polders, met baggerspecie afkomstig uit de Rotterdamse havens. Vandaag lopen we langs de rand van de stad. Plekken waar de ruimte niet geordend is volgens strakke principes. Hier zijn louche handelaren en zigeuners de ongekroonde koningen van de openbare ruimte. Als de duisternis is gevallen, moet je hier niet zijn. We trekken langs vervallen bedrijfsterreinen, oude boerderijen omgetoverd tot maneges, opslagplaatsen voor caravans en tijdelijke woningen, gebouwd net na de oorlog ter bestrijding van de woningnood, die daarna nooit meer zijn afgebroken, afgewisseld met verspreid staande, karakteristieke, cultuur historische, waardevolle huizen en panden. We passeren de Schie en lopen via de rolbrug Overschie binnen. We pauzeren vlakbij rijksweg 13, op een bankje op een klein pleintje. We duiken Laag Zestienhoven in. De verouderde sportvelden zijn verdwenen en hebben plaats gemaakt voor huizen uit de hogere prijsklasse, voor de welgestelde Rotterdammer. Wanhopig probeert Rotterdam de betere klasse aan zich te binden. Veelal tevergeefs, maar wellicht biedt Laag Zestienhoven soelaas. We lopen in de bufferzone, onder de rook van het vliegveld, tussen de stad en de oude sportcomplexen. Aangelegd na de oorlog. Inmiddels uitgegroeid tot een smalle boszone, die de bomenridders van Rotterdam in extase brengt. Aan de bomen zijn lange gedichten gespijkerd, over de waarde van deze bomen die moeten wijken voor de oprukkende stad.

“Bestuur geknikt   Bevolking gestikt”

Een boom, een boom, een boom, een boom

Er zijn er vast teveel van

Wat staan ze gruwelijk in de weg

Kappen, kappen is het plan

 

Zij stonden daar toch ons ter dienst?

Zuurstof te ventileren

Voor een ‘echt leefbaar Rotterdam’

Om ons niet te castreren

 

Wij verder steeds in slaap gesust

Met bestuurlijk mooie woorden

Alles wordt grijzer, ook ‘jouw gezicht’

Door nog maar een boom te vermoorden

 

Tja, maar ja, economische groei

Rechtvaardiging voor elk besluit

Concurrerend, financieel gezond

Alleen wij mensen gaan onderuit

 

Laat toch die laatste longen staan

Als jullie ‘werkelijk’ om mensen geven

Met ielige herplant wordt het echt te laat

Om nu gezond te kunnen leven

 

Jullie besturen toch, voor ons aller leven?

Of maakt dat eigenlijk niet veel uit?

Als jullie echt om leefbaar geven

Knik dan nooit meer voor een moordend besluit!

 

Mysterie van Volksgezondheid

 

Onderweg spotten we nog een vliegtuig van Transavia, dat over onze hoofden scheert, op weg naar de landingsbaan. We wandelen over de HSL. Alleen de ontluchtingskokers en de uitgangen om te vluchten bij ongeval, herinneren ons aan de ondergrondse aanwezigheid van een tunnel voor de snelle trein tussen Amsterdam en Parijs. We steken de N471 over en passeren de nieuwe Randstad Rail, die tegen de oude Hofplein-spoorlijn aan ligt. We naderen het populaire en duurdere gedeelte van Rotterdam. De prijzen van de huizen zijn hier de afgelopen decennia spectaculair gestegen. We lopen in Hillegersberg. Huizen van voor de oorlog, vrijstaand of geschakeld. Tuin voor, tuin achter en soms een garage. Aantrekkelijke bouw. Op de straat veel blik. Duur blik. Volvo, BMW, Saab. De wagens van Young Urban Professionals, de tweeverdieners met kinderen. We schuifelen langs de Bergse Achter en Voorplas. We wandelen langs de heringerichte Rotte. We zijn in goed gezelschap. De upper ten van Rotterdam laat elkaar, en de honden uit. We lopen langs de Prinsenmolen, het niet meer in gebruik zijnde sluisje aan de Boterdorpse Verlaat, in tegenstelling tot de verbinding met de Bergsche Achterplas en de Rotte, die nog steeds in gebruik is en bediend wordt door een ex-collega van mij. Bij Terbregge draaien we om en lopen naar het eindpunt van tramlijn 4. We nemen de tram en stappen over op lijn 21 naar de Koemarkt. We zijn weer thuis.

5 april 2010

Rotterdam 

In Terbregge stappen we bij het benzinestation uit de bus. We wandelen het Hoge- en Lage Bergsche Bosch in, een door de mens geschapen recreatiegebied met kunstmatige heuvels, van waar je een fantastisch 360 0 uitzicht hebt over Rotterdam en omgeving. We zien Tiekamp liggen met haar kanovijver, klimrots en survivalbaan. Het is zwaar bewolkt, maar droog. De wolken hangen laag. Zo nu en dan trekt het open en warmt de zon ons een beetje op. Het weer valt tegen. Ik heb mij vergist in de weersvoorspellingen. We lopen over de golfcourse. Vijftigers, gekleed in corduroy broeken in opzichtige kleuren met daarop polo’s in niet minder opvallende kleuren, zeulen met tassen met clubs over geschoren greens en delen af en toe een klap uit op een balletje op weg naar een gaatje, dat van veraf te zien is door een daarin geplaatste stok met vlaggetje. We naderen de kade van de Rotte en laten de schijnnatuur achter ons. Voor ons liggen de Rottemeren, omzoomd door riet en omringd met fiets- en wandelpaden. Het is stil op het water. Het is nog te vroeg in het jaar en daardoor te koud. Op de fiets- en wandelpaden daarentegen is het drukker.           We drinken onze koffie en eten onze boterham bij de Pekhuisbrug. Het is fris, zodat we snel afkoelen en de pauze inkorten. We eten ons broodje al lopend op. Eenmaal op weg worden we weer warm. Als we uitkijken over het land zien we rechts van ons Nesselande liggen, voor ons ligt Zevenhuizen. We drinken koffie bij het Zevenhuizer Verlaat. We steken het sluisje over, lopen langs de molen en stevenen, evenwijdig aan de Hennipsloot, recht op het christelijke Zevenhuizen af.                                                                                           In Zevenhuizen, een nietszeggend dorp zonder uitstraling, maken we een haakse bocht en lopen langs een drukke, irritante weg naar de Ringdijk, die ons brengt naar het eindpunt vandaag: Metrostation Nesselande. Dit gedeelte van de route zou er wel uit kunnen. Eenmaal in Nesselande lopen we zonder gêne langs de huizen naar binnen te kijken en werpen kritische blikken op de onder architectuur aangelegde tuinen. De aanleg moet een vermogen gekost hebben. De huizen in de nieuwbouwwijk verschillen heel sterk van vorm en uiterlijk. Er staan fraaie huizen tussen, maar ook foeilelijke.  De wijk  is in ieder geval ruim opgezet en heeft karakter. Maar het blijft een nieuwbouwwijk. Een eldorado voor gezinnen met jonge kinderen. De zone onder de hoogspanningsmasten is spannend en functioneel ingericht. De route voert helaas niet langs het strand, zodat An dat hoogstandje nog tegoed houdt. De metro staat al klaar en zoeft ons terug naar Schiedam CS.