Pottum (Ochten) – Slijk-Ewijk

28 december 2012

Het is droog. Vannacht vorst bij de grond. Heerlijk geslapen van 21.45 tot 8 uur. An viel al om 20.00 uur in slaap. Ontbijt met ham, verse eitjes, kaas en koffie. Brood mee voor onderweg. In Ochten is een flappentap. De B&B van vanavond heeft geen pinautomaat. De eerste uren lopen we droog langs de Waal over de winterdijk. In Hien verlaten we de Waal. We trekken door veel dorpen en gehuchten met bijzondere namen: Pottum, Heuning, Hemmen, Hien, Eldik, Zetten, Herveld, Loenen en Slijk-Ewijk. In Hemmen drinken we koffie met notentaart in een biologische winkel. Als we uit het raam kijken, zien we dat het regent. Bah. Pas als we aankomen in B&B De Zwaluw, Dorpsstraat 81 in Slijk-Ewijk, wordt het droog. We stappen flink door. Na de passage van de A50, de  Herman De Manbrug over de Waal, lopen we het landgoed Loenen in. Vette, zompige modderpaden zijn ons deel. Vier kilometer lang zuigen onze schoenen zich vast in de modder. De schemer valt. Het wordt donker. Op de Loenensestraat  zien we in de verte Slijk-Ewijk liggen. Doel bereikt. Als we door de dorpjes lopen gluren we ongegeneerd bij de mensen naar binnen. An becommentariseert steevast de kleuren waarin de huizen zijn geschilderd. De route is afwisselend, rivierenlandschap, akkerland, boomkwekerijen, weidebossen en houtwallen. We zien zelfs de Linge weer. Als het regent maakt het land een mistroostige indruk. De bewolking hangt laag. Het licht is gedempt. Door de overvloedige regenval van de afgelopen weken is alles nat en vochtig. We passeren tweemaal de A15, de Betuwelijn en het spoor tussen Nijmegen en Tiel. ’s Avonds eten we heerlijk in de B&B. Vegetarisch. Tomatensoep vooraf, daarna mie met groente en tofu en als toetje tiramisu. Alles aangelengd met rode wijn en afgerond met koffie en bonbons. Op de achtergrond de Messiah van Händel. In de dorpjes staan mooie, kleine, oude kerkjes, die bij dijkdoorbraken op de zolders onderdak boden. In Herveld passeren we nog een bijzondere molen. Veel aandacht hebben we er niet aan geschonken. ’s Avonds lees ik pas over de bijzondere constructie van de molen. Het giet. Zelfs de kerstman maakte een vermoeide, verslagen indruk. Met het hoofd nederig gebogen zwaait hij naar de voorbijgangers. Veel wandelaars zien we niet, slechts twee mannen kwamen ons op de dijk bij Dodewaard, met boekje in de hand, tegemoet.

Slikk-Ewijk – Wychen (Dld)