Beesd – Buren

21 april 2012

Breaking the news. Mijn IPhone meldt tot drie keer toe ( NU.nl, RTL en Nieuws 365) dat Wilders is opgestapt. Het Catshuisoverleg is mislukt. Het resultaat van zeven weken werken ligt in de prullenmand. De breekpunten zijn vaag. Wilders wijst het gehele pakket af. Hij weigert te buigen voor de technocraten uit Brussel, zoals hij ze noemt. De persconferentie van Wilders na afloop lijkt op een mantra. De naald is blijven hangen. Eindeloos herhaalt hij de boodschap. Hij schopte niet na, in tegenstelling tot Verhagen en Rutte. Het rommelt in de PVV-fractie. Hero, een toepasselijke naam hier in de Betuwe, heeft zich afgescheiden. In provinciale- en gemeenteraden zitten ze ook niet meer op één lijn. De partij dreigt uiteen te vallen. Geert kan niets anders doen dan de bezem door de Augiasstall te halen. Verkiezingen komen als geroepen, nieuwe trouwe fractieleden aanwijzen en Hero naar het verleden. Maar de crisis duurt onverminderd voort. Een afweging van belangen. Politiek! Ik krijg er een nare smaak van in mijn mond; wij hechten aan integriteit en collectieve belangen boven individuele, maar we roeien tegen de stroom in, al jaren.

Vandaag lopen we ook tegen de stroom in. De bloesemtocht. Dertigduizend deelnemers. Afstanden van 8 tot 40 kilometer. Als één groot lint trekken ze door het land, kruisen op door het leger aangelegde Bailey-brug, de rivier de Linge. Jong en oud spannen zich in, onder een donker wolkendek. In de ochtend regent het. Wandelaars gaan gehuld in klapperend plastic. Onze route gaat grotendeels, zoals gezegd, tegen de stroom in. We lopen aan de rechter kant van de weg, maar de ons tegemoet komende wandelaars gaan niet opzij. We krijgen allerlei opmerkingen naar ons hoofd geslingerd: zwartlopers, de route is de andere kant op, iets vergeten, zoek je iemand, de weg kwijt. De één nog grappiger dan de ander. Wij hebben daarover onze eigen gedachten.

Het landschap trekt aan ons voorbij. Niet alle bomen staan in bloei. Het is te koud geweest de afgelopen weken. Of de deelnemers aan de bloesemtocht veel oog hebben voor het landschap weten wij niet. De meeste zijn druk met elkaar in gesprek of stappen met de ogen strak gericht op de grond flink door. Op de achtergrond klinkt muziek. Op een aantal plekken staan grote tenten, waar de wandelaar kan bijtanken en waar muziek uit de luidsprekers schalt. Onderweg hebben ondernemende bewoners van de Betuwe pleisterplaatsen, met koffie, thee, soep en gebak ingericht. Onder de klanken van de plaatselijke harmoniekapel, lepelen wij een bakje huisgemaakte champignonnensoep leeg, terwijl we op geïmproviseerde banken zitten. We kunnen ook in echte Dixi’s naar het toilet. De toiletten worden schoongehouden door twee grappig  verklede dames. We betalen € 0,20 p.p. bestemd voor de reis van het dameskoor naar de USA. Bij Buurmalsen raken we de wandelaars kwijt. Wij lopen langs de Assche Wetering met aan één kant bos en aan de andere kant weiland. Een leuke route. Via de Maatssteeg, een grasdijk, langs een wetering met een recent aangelegde natuurvriendelijke oever, bereiken we de Hennisdijk, die ons door het Tichelterrein (put van Buren) naar Buren brengt. Het Tichelterrein is een natuurgebied in beheer bij Staatsbosbeheer. Geticheld betekent dat de kleigrond in kleine klompjes werd omgespit en gebruikt in de baksteenindustrie. Even voor Buren zien we een monument ter herinnering aan het Kasteel Buren, dat hier eens stond, en een begraafplaats met graven uit de tweede wereldoorlog. Het is duidelijk een hangplek voor jongeren, bezaaid met sigarettenpeuken, lege weedzakjes en verkreukelde blikjes energydrank en bier. We lopen door de stadspoort het pittoreske plaatsje binnen.

Buren