Callantsoog – Den Helder

29 december 2010

Gisteravond hebben we het droeve bericht ontvangen dat Wim is overleden. Donderdag wordt hij begraven. De laatste maanden van zijn leven heeft hij in een rolstoel doorgebracht. Hij heeft de strijd tegen zijn hersentumor niet kunnen winnen. Hij was voorbeeld voor velen. In gedachten draai ik de film van het leven, dat ik gedeeld heb met Wim, af.

Het is waterkoud, er staat een snijdende oostenwind.  We lopen het dorp uit. Even aarzelen we bij de afslag naar Den Oever, maar maken uiteindelijk toch de goede keuze. We stappen flink door. Net als gisteren hebben we ruim 20 kilometer te gaan. We dwalen door de polders, aan de voet van de duinen en komen langs plaatsjes met exotische namen als Groote Keeten en Huisduinen. Het is een paardengebied. Overal zien we stallen en omheinde weiden. Hier en daar staan in dekens gehulde paarden in de wei. We lopen over de Zanddijk , langs de Noord Duinen en passeren de gietijzeren vuurtoren De Kaap. Ter  hoogte van de Donkere Duinen, een gemeentelijk natuurgebied met grazers en aan de westzijde ondergelopen weilanden waarop een spaarzame schaatser te zien is, buigen we af, het strand op.                                                                                                                                   In de slonzige Beach Club Citadel doen we ons tegoed aan soep uit blik en verbrandde kroketten op een witte, enkele dagen oude, broodjes. Deze tocht laten we een spoor van afgrijselijke maaltijden en happen achter ons. Alleen de thuis nog klaargemaakte donkerbruine sandwiches sprongen er uit.                                                                                   We naderen Den Helder en zien de rood geschilderde Lange Jaap liggen. Bij het scheiden van de wegen lopen we weer langs de zee, over de asfaltdijk. De zee is rustig. Er is nauwelijks golfslag. We zien de veerboot van Texel de haven inglijden. Bij de kerk lopen we de stad in. Langs de watertoren bereiken we het station, gelegen aan één van de meest troosteloze stationspleinen van Nederland. Den Helder maakt zo wie zo een troosteloze indruk. De trein staat klaar. Hij brengt ons naar Alkmaar. Bij het vallen van de avond rijden we terug naar huis.

De grensverleggers