Wijk aan Zee – Bakkum

29 december 2008

Om half 9 staan we op, ontbijten uitgebreid, maken onze lunch klaar en vertrekken om half 11. We lopen rond Wijk aan Zee, met uitzicht op het futuristische industrielandschap, dat zich scherp aftekent tegen de laagstaande zon. De route is goed aangegeven. We lopen het Noord-Hollands Duinreservaat in, een uitgestrekt waterwingebied met prachtige vergezichten. Een mooi, aantrekkelijk landschap. Jammer van de infiltratiebekkens, maar gelukkig is men overgestapt op diepte-infiltratie en laat men oppervlakte-infiltratie voor wat is. Het zijn mooie, grote duingebieden. Uitgestrekt. Heel iets anders dan het typische Nederlandse postzegelcultuurlandschap. De tocht is gelukkig korter dan de dag ervoor, we lopen wel tot aan het NS station Castricum. We voelen onze beenspieren. We worden oud(er) en stram(mer). We gaan terug naar Wijk aan Zee. Even na 4 uur trekken we onze schoenen uit, An gaat douchen en ik zet thee, alvorens we gaan borrelen en ons potje bereiden. Vandaag hebben we corvee, we moet de gaspitten schoonmaken.

Tot onze grote schrik is er op het moment dat ik dit schrijf sprake van een invasie van “Young urban” tweeverdieners, met jonge, drukke kinderen. Vol ongeloof kijk ik naar An, me afvragend of ik het wel goed heb gehoord. Ik twijfel, ik wil ook twijfelen, de waarheid is te onzinnig voor woorden, ongeloof neemt bezit van mij. Maar het is toch waar. De held Odyseus, opgejaagd door de goden, is groot onrecht aangedaan. Zijn geestelijk vader is ontheiligd. Een echtpaar hier heeft de euvele moed gehad hun zoon “Homerus” te noemen. De wereld gaan aan zijn eigen gekte ten onder! Het NIVON huis zal nooit meer zijn als hiervoor, morgen gaan we gelukkig weg.