Woerdense Verlaat – Montfoort

12 februari 2015                                                                                                                                Woerdense Verlaat – Woerden

We zijn laat op. Gisteravond hebben we tot in de kleine uurtjes gegeten en gekaart met vrienden. Terwijl ik mijn koffie drink, schijnt buiten de zon. De lucht is strak blauw. De zon prikkelt. Ik word naar buiten gezogen. We douchen, ontbijten uitgebreid en rijden met 2 auto’s, op zondag is er geen openbaar vervoer, naar Woerden, het eindpunt en met 1 auto naar Woerdense Verlaat, het beginpunt. Hoe anders dan ruim één week terug, toen we onverrichterzake omgekeerd zijn bij Nieuwerkerk aan de IJssel, omdat er een grauwe grijssluier over het Groene Hart hing, waaruit het onafgebroken miezerde. Vandaag zijn de weergoden ons gunstiger gezind. Het is fris, maar de zon geeft energie, vreugde in onze harten. An is grieperig. Leeft op aspirines. Ze heeft slappe knieën. Ze hoopt dat ze buiten opknapt.                                                                                                                                                   We volgen de Woerdense Verlaat over het jaagpad. We passeren het romantische, kleinschalige sluizencomplex. Onderweg, nadat we een provisorische maar wel hilarische glijbaan zijn gepasseerd, lopen we langs de aanleg van een fietspad onder aan de lage dijk, waarover het jaagpad loopt. De vaart zelf wordt gebaggerd. Links en rechts, aan de andere zijde van het water, zijn weilanden, bevolkt door grauwe ganzen en wilde zwanen. In de verte zien we spreeuwen patronen tekenen in de lucht. Naast verdwaalde aalscholvers, spot ik ook twee witte reigers. Later hoor ik op de radio dat het aantal witte reigers in ons land groeit.

We stappen flink door en passeren de Kamerikse Nessen, een kleinschalig natuurgebied. Bij het gemaal kunnen we op het jaagpad blijven of het pad in de polder volgen. Wij kiezen het pad, passeren het gemaal en de daar dichtbij gelegen dijkhuizen, bewoond door excentrieke mensen, die blijkbaar het liefst niemand langs hun opstallen zien wandelen, gelet op de bordjes die ze hebben opgehangen. Achteraf blijkt de polderroute korter.

Iets meer dan 2,5 uur later komen we op het station in Woerden aan. Het laatste stuk loopt de stad in door de groene long, die het Park vormt, met de eerste sneeuwklokjes. Zoals altijd ben ik verwonderd over wandelpaden tot in het centrum van de stad door groen omzoomd, zoals hier, maar ook in Den Bosch en zelfs in Amsterdam. Het was een mooie tocht, met weids uitzicht over de polder. Onderweg zien we veel wandelaars. Het weer, het pad en het landschap heeft een grote aantrekkingskracht. In Woerden wacht een biertje, met de traditionele bitterbal.

27 februari 2015                                                                                                                                       Woerden – Montfoort

Als we aan de zuidzijde van het foeilelijke station (uitbreiding) uitkomen, lopen we in één rechte lijn Woerden uit, langs restaurant De Markies, waaraan ik goed herinneringen bewaar. Dick was graag te gast in De Markies. Strategische bestuursvergaderingen van de Betonvereniging werden steevast daar gehouden. Toen An en ik elkaar nog niet zo lang kenden hebben we daar ook nog eens gegeten en oud Hollandse spelletjes op de zolder gedaan, tijdens het jaarlijkse diner van het bestuur van het COB, Centrum Ondergronds Bouwen. De onderdoorgang van de A12 is een faunapassage. Deze verdient geen schoonheidsprijs, maar in gedachten zien we de beestjes zich tussen de stronken verplaatsen. Misschien is de weggedoken, bijna bewegingloze bruine rat, die we even verderop vinden in de berm langs de waterkant, deze passage niet zonder kleerscheren gepasseerd. Het pad loopt door het Landgoed Linschoten.

En masse worden de wilgentenen geoogst. Het is een nat cultuurbos afgewisseld met kleine weilanden. Rond het kasteel, Huis te Linschoten, is een parklandschap met een kolonie reigers. De ouders van de nog ongeboren jongen kuizen de nesten, die door de afwezigheid van blad goed te zien zijn. Het kasteel kun je bezoeken. Het is goed onderhouden. Na Linschoten lopen we, na een haakse bocht, langs de Montfoortse vaart naar Montfoort.

Achter het kasteel pakken we de bus naar Gouda, waar we op de trein stappen naar huis.

Montfoort – Polsbroekerdam