Polsbroekerdam – Stolwijk

28 september 2015

Boven Nederland ligt een stabiel hoge luchtdrukfront, dat zorgt voor mooie nazomerdagen. Het sein voor een etappe van het Groene Hartpad. Geen lange etappe vandaag, want we hebben de laatste weken onze conditie verwaarloosd en een verbinding van het openbaar vervoer verbinding na zeg 18- 20 kilometer is er niet . Een mooie smoes dus om het aantal kilometers binnen de perken te houden.                                                          In Polsbroekerdam is de horeca op de fles en het duurt dan ook tot ver na de lunch dat we aan onze behoefte aan cafeïne kunnen voldoen. Pas in Vlist is een uitspatting aan de rivier, met de overeenkomstige naam, geopend. Binnen is het troosteloos, aan de bar hangen 3 mannen die lurken aan een flesje Heineken. Het is maandag, begin van de middag. Onder hen de beheerder van ZHL, blijkbaar een troosteloze baan.

Even voor de uitspatting ontmoeten we één van de duizenden vrijwilligers, die markering van de ruim tienduizend kilometer LAW-paden onderhouden. Hij plakt een sticker op een elektrische verdeelkast. We knopen een praatje met hem aan. Enthousiast vertelt over zijn werk en zijn wandelervaringen. We zijn op dat moment halverwege.                                         In Polsbroekerdam, bij café van Vliet dat in geen velden en wegen is te bekennen, zijn we uitgestapt. We passeren een walnotenboom met veel vruchten. We plukken enkele vruchten mee om thuis te kraken. Verderop zien we de kastanjes hangen. Overal staan eiken met vruchten. Mooi zijn ook de rode bessentrossen van de Amerikaanse vogelkers. De herfst is begonnen. Paddenstoelen schieten uit de grond, de sigaren staan parmantig in de sloten.

Al snel verlaten we de lintbebouwing en buigen we af over een oud Kerkpad, door de polder. Na ruim 1 kilometer, slaan we haaks rechtsaf en komen op de Achterkade, een graspad, omzoomd met bomen en struiken, dat na anderhalve kilometer afbuigt naar Vlist. De boeren maaien, met het goede weer in het vooruitzicht, voor de laatste keer hun grasland. In de verte reist de kerk met haar grijs gepleisterde muren, met daarin de grote ramen, zonder brandschilderingen, op. Even lopen we gelijk op met het Pelgrimspad en het Floris de V pad, die de Vlist volgen. Wij volgen het riviertje maar enkele honderden meters om opnieuw de polder in te duiken.

Na één kilometer ontstaat verwarring, de bewegwijzering geeft aan flauw linksaf. We volgen blind de aanwijzingen op, maar de route komt niet overeen met de route in het boekje, die langs een lintbebouwing voert. Wij zien geen enkel gebouw, behalve de opstallen van hoeve Elsbeth aan het begin. We keren om, na de weg gevraagd te hebben, maar de aanwijzingen zijn overduidelijk en we zijn niet afgeleid door de spreuk op de brug, die ons bewust maakt van de zwaar christelijke achtergrond van de inwoners van dit gedeelte van het Groen Hart. We lopen nu op de Schoonouwenseweg. We liepen goed, maar onzeker over het vervolg van de route volgen we toch maar de aanwijzingen in het boekje op. Eenmaal op deze weg begrijpen we waarom de route is verlegd. De weg is smal en druk bereden. Telkenmale moeten we uitwijken. Gevaarlijk. De nieuwe route volgt het fietspad en komt, zoals we later zien, toch ook uit in Stolwijk. In Stolwijk zien we een bordje waarop staat dat de route is verlegd.

Inderdaad loopt de route nu door Stolwijk, terwijl in ons boekje de route Stolwijk rechts laat liggen. Het bordje dat de wijziging hiervoor aankondigde zullen we gemist hebben.

Stolwijk – Berkenwoude