ECUADOR
Cuenca 22-1-2019
Half 8 staan we op en na het ontbijt nemen we een TukTuk naar het reisbureautje, waar we de busreis hebben geboekt. Om 10 uur zal de bus vertrekken naar Cuenca, Ecuador, zo’n 365 km in ongeveer 9 uur. Pas tegen 11 uur arriveert het busje. Ondertussen speelt zich in het reisbureau een klucht af. De eigenaar heeft zijn familie op bezoek, zijn vrouw van begin 30, die een indruk maakt alsof ze het leven nu al moe is en veel ouder lijkt dan ze werkelijk is, zijn dochtertje, die nog in de kinderwagen zit en goed bij stem is en zijn zoontje, verslaafd aan games, maar die noch op de PC, noch op de Smartphone van pa mag en daardoor in razernij vervalt en zijn slippers door het kantoor gooit. Dreinerig ligt hij op de grond te stampvoeten. De verveelde moeder grijpt in, telt tot 3, maar dat maakt totaal geen indruk op het jongetje en vervolgens pakt hij de rekenmachine van het bureau en ramt op de toetsen. In al die tijd heeft de eigenaar niets te doen en als mensen langskomen kijkt hij ze niet aan en staat ze ook nauwelijks te woord.
Cuenca 23-1-2019
Cuenca is een koloniale, schone en goed georganiseerde stad, op 2500 meter boven de zeespiegel. Ons Hostal Inés Maria, het oude woonhuis van een bekende dichteres uit Ecuador, telt 14 kamers, maar verwarming ontbreekt, zodat het er ’s middags na 4 uur koud is. Na het ontbijt slenteren we de stad in, langs de gesloten Iglesia El Cenácuio richting het Parque Calderón. Op het Plazoleta del Carmen, voor de Santuario Mariano del Carmen de la Ansunción, is een kleurrijke bloemenmarkt. In de kerk wordt de Heilige mis opgedragen.
Cuenca 24-1-2019
We informeren in ons hostal en bij I Tur, de vvv van Cuenca, naar de bezienswaardigheden van Cuenca en daarbuiten. Onze zoektocht naar galerieën, die prominent vermeld staan in onze gids, levert niets op. In de stad wordt nu voor de 14e keer op verschillende locaties de Bienal de Cuenca gehouden, waarbij jonge kunstenaars de kans krijgen om hun werk tentoon te stellen. De meeste werken gaan onze pet te boven.
Parque Nacional Cajas 25-1-2019
Ons wordt op het hart gedrukt dat het daar boven koud is, meestal regen, soms sneeuw en het kan er spoken. Kleed je warm aan en neem regenkleding mee, is het advies. Bevreesd nemen we de bus naar Nationaal park Las Cajas, dat 32 km ten westen van Cuenca ligt, in hoogte variërend van 3150 tot 4450 meter, meer dan 246 meren telt en is ontstaan in de ijstijd. In 2013 heeft Unesco de Cajas Massif uitgeroepen tot ‘World Biosphere Reserve’. De busrit duurt ongeveer 1 uur, en voor $ 2,- p.p. worden we afgezet bij de ingang van het park op 3900 meter boven zeeniveau. De toegang is gratis, maar je moet je wel laten registreren. Het is inderdaad een stuk frisser dan in Cuenca, maar met onze dons jacks aan is het prima te doen. We besluiten route No. 1 te lopen, want de No. 2 wordt sterk afgeraden door de rangers. De route duurt 3½ uur. Voordat we op pad gaan drinken we eerst koffie en laten we 2 ham/kaas sandwiches inpakken. De route is goed aangegeven en begint bij de Laguna Toreadora. Hier en daar zijn planken en trappen aangelegd, omdat er beekjes stromen die het pad onbegaanbaar maken. Het pad en de omgeving is adembenemend mooi.
Gualaceo & Chordeleg 26-1-2019
Bij het ontbijt raken we opnieuw in gesprek met de missionaris uit de States. Hij vertelt dat Jezus zijn leven 33 jaar geleden heeft gered en hem zijn zonden heeft vergeven. Jezus is voor hem synoniem voor liefde, alle mensen zijn zondaars. Daarom stelt hij zich nu in dienst van Jezus. Ruim 22 jaar zat hij in het Amazonegebied en keerde 3 jaar geleden terug naar de States. Eén week is hij nu weer terug in Ecuador, op zoek naar een FWD en als zijn papieren geregeld zijn, keert hij terug naar het Amazonegebied en wil daar, aan de rand van de jungle, een restaurantje openen waar de indianen gratis kunnen eten en met hem over Jezus kunnen praten. Hij heeft niets met politiek, hij oordeelt niet, hij luistert slechts, want de enige die kan oordelen is Jezus. Als hij praat raakt hij bezield, de overtuiging spat er vanaf. Het is een sympathieke, innemende man, onze leeftijd, en het is prettig naar hem te luisteren. Hij geeft ons ook tips waar we goed kunnen eten en wat we niet mogen missen in Cuenca. Als we hem vragen hoe ver Quito van Cuenca af ligt, vertelt hij dat hij ooit eens, moe van zijn reis uit de States, pas na een paar uur een kamer vond vol mosquitos, die hem ‘s nachts aanvielen en de andere dag inging op het aanbod van een taxichauffeur, in plaats van de bus, hem voor $ 80,- naar Cuenca te rijden. Na een uurtje stopten ze en bood hij de chauffeur een lunch aan. Na de lunch zei de chauffeur dat hij moe was en dat hij niet verder wilde rijden. Hij reed toen zelf naar Cuenca, terwijl de chauffeur naast hem zat en vrolijk foto’s maakte. Bij aankomst in Cuenca moest hij wel de afgesproken $ 80,- betalen. Zijn verweer dat hij zelf had gereden deed er niet toe. Opvallend is dat hij alles glimlachend neemt zoals het is. Het lot kan je niet beïnvloeden.
Wachtend op het vertrek van de bus naar Gualaceo, stappen mannen de bus in, delen snoep, koek of chocolade uit, als ware het a present, vervolgens houden ze een verhaal over de kwaliteit en de prijs, waarna ze weer langskomen en je kunt betalen of het presentje weer inleveren. Voor $ 1,- bieden dames, die bij een volgende halte de bus inspringen, mango of kersen aan. Voor $ 1,- wordt ons zelfs een product aangeboden, waarmee we ons leven aanzienlijk zouden kunnen verlengen. Volgens onze reisgids is Gualaceo de moeite waard. Het stadje stelt echter niet veel voor, de kerk heeft een verrassend altaar, de Mercado 25 de Junio verkoopt alleen nog maar groente, fruit, vlees, kip en cavia’s (rare, medium of well done). Het park bij de Rio Santa Barbara is aardig. Al snel nemen we de bus naar Chordeleg. Dit stadje is een kralensnoer van zilver- en goudwinkeltjes. Leuk om langs te lopen, maar meer ook niet.
