Baños

Baños                                                                                                                                              

30-1-2019

We beginnen al aan week 8 vandaag, de tijd vliegt. Even lijkt het erop dat de lucht geklaard is, maar dat blijkt schone schijn. De pijn is, ondanks de goede nachtrust, onverminderd aanwezig. Opstaan en gaan zitten valt niet mee. Ontbijten doen we op het overdekte dakterras met uitzicht op de stad en de E30. Na het ontbijt lopen we terug naar de I Tur voor wat meer informatie, maar ook vandaag hebben de dames er geen zin in en blijven onze vragen

De waterval is niet meer zo spectaculair als voorheen door de aanleg van het stuwmeer. We laten ons in een stalen kooi aan een kabel overzetten. Volgens de uitbater is het veilig. Nadat we alle moed verzameld hebben stappen we in en in een mum van tijd zijn we aan de overkant. Het ritje is fraai en spannend. Aan de overkant lopen we over het terrein van een Finca, met bananenplanten, maïs en kleine bomen die overwoekerd worden door mossen, varens en bromelia’s en waarin dan toch nog citroenen en sinaasappelen hangen. In kleine betonnen bassins, waarin het water door een beek continue wordt ververst, worden forellen gekweekt. Via de hangbrug, het bord zegt niet meer dan 5 mensen tegelijk, lopen we terug over de Sendero del Contrabandites naar de brug over de kloof.

De natuur is mooi. Veel bloemen en rotsen waarin bomen zich geworteld hebben.  Beneden ons de Rio Guamag, waar de gestolde lava na de laatste vulkaanuitbarsting aan de oevers goed te zien is. Bij het stuwmeer maken we nog een foto en lopen dan richting Baños, op zoek naar de bushalte. Dat hoeft niet echt in Ecuador want als er een bus aankomt en je steekt je hand op, dan stopt de bus gewoon, halte of geen halte en als je er uit wilt dan loop je gewoon naar voren en de chauffeur stopt de bus voor je. Zouden we in Nederland nog wat van kunnen leren. Hoe vaak maakten wij al niet mee dat als de bus net wegreed bij een halte en er iemand snel aan kwam lopen en zijn hand opstak, de chauffeur toch gewoon doorreed. Maak van de buschauffeurs in Nederland net als hier kleine ondernemers en houdt het tarief laag en let op hoe populair de bus bij ons wordt. Terug in Baños eten we een overheerlijk, zelf gebakken, Deens broodje Tuna, bij een vreemd café met een vreemde Deense dame met een vreemde dochter, voor een veel te hoge prijs, maar zo’n lekker broodje hadden we tot nu toe in Ecuador of Peru nog niet gehad. Via de Casada Cabelera de la Virgen lopen we langs de Termas, wat niet meer blijkt te zijn dan wat wij zwembaden zouden noemen. Het enige verschil is dat het water (koud en warm) hier uit de bergen zou komen.

We bekijken de Santuario de Nuestra Señora de Agua Santa, gewijd aan de maagd aan wie enkele wonderen worden toegeschreven, zoals van een man die in 1904 van de brug over de Rio Pastaza ruim 70 meter naar beneden viel. Tijdens zijn val riep hij de maagd aan en werd door haar gered. Vanwege dergelijke wonderen is Baños een bekend bedevaartsoord geworden. Misschien kan ze ook wat voor An betekenen, die heeft sinds gisteren voor het eerst sinds jaren weer last van haar rug (tja, 65 hè). Iets verderop wordt het deeg voor de ‘alfeñique’ bereid, een keiharde koek bereid met amandelolie. Deze lokale specialiteit is suikerzoet, lijkt op noga en de echte liefhebber drinkt hier nog de ‘aguardiente de caña’ bij.  ’s Avonds dineren we bij Restaurant/Bistro Alto Caribe, dé no. 1 op TripAdvisor in Baños. An vond het zalig, ik maar zo zo.

Baños                                                                                                                                               

31-1-2019

We zijn laat vandaag, staan rond 8 uur op, lummelen tot over negenen, ontbijten, douchen en gaan dan op stap, maar niet voordat we nog een espresso en een cappuccino gedronken hebben. Medische update: toestand stabiel, geen verslechtering, maar ook geen verbetering. Bewegen is therapeutisch, dus op weg! Naar de Cascade El Pailón del Diablo, met de bus. De waterval blijkt het eindpunt te zijn. Voordat we afdalen naar de duivel lunchen we.

De afdaling is goed te doen, de waterval spectaculair, maar het meest spectaculaire gedeelte laten we voor wat het is. De lange natte gang met een minimale hoogte van 80 cm om een uitzichtpunt te bereiken waar je zeiknat wordt, laten we zitten. Kruip door sluip door is nu niet verantwoord. Je kan ook naar beneden met een trap, maar ook dan wordt je drijfnat van de nevel. Laat de jeugd de held maar spelen, maar ook die zien daar massaal van af. Na de hangbrug blijven we zitten, genieten van de rust die hier, ondanks het onophoudelijke geraas van het vallende water, heerst.

Terug naar boven gaat relatief gemakkelijk. Na een biertje pakken we de bus naar Bãnos. Opa rijdt, vol gas de ideale lijn volgend, zijn meisje, van zijn leeftijd, zit naast hem en wij hangen in de touwen. ’s Avonds eten we bij Casa Hood, die ons meevalt, gezien de negatieve kritieken op TripAdvisor.

Baños                                                                                                                                     

1-2-2019

Als ik opsta moet ik even slikken. Vandaag beginnen we aan de laatste maand, en dat is nog een korte ook! De tijd vliegt. We wikken en wegen, maar we besluiten morgen toch door te reizen naar Quito en boeken alvast een hotel. Vandaar uit kunnen we immers ook altijd de jungle nog in, maar nu zien we dat niet zitten. An heeft nog onverminderd pijn. Het is 12 uur als we uiteindelijk op pad gaan. Gelukkig is het ondertussen wel droog geworden. We willen met de bus naar Casa del Árbol, maar deze gaat pas om 1 uur. We besluiten een taxi te nemen en vergeten weer eens te onderhandelen, dus betalen we de hoofdprijs van $ 10,-. Als een idioot scheurt de chauffeur de berg op, bocht na bocht en altijd de binnenbocht. Hij zegt dat hij met alle liefde stopt voor foto’s. We slaan het aanbod af, stom, want het had de snelheid kunnen temperen. Als we aangekomen zijn biedt hij aan op ons te willen wachten en ons voor een schappelijk prijsje weer mee naar beneden te nemen, een aanbod dat we direct afslaan. Casa del Árbol ligt op 2630 meter en lijkt het meest op een speeltuin voor jong volwassenen, de entree is $ 1,- p.p. Grote schommels, die je over de rand van de afgrond brengen, waarbij je uitzicht hebt op het dal onder je, ware het niet dat je vandaag alleen de wolken in schommelt. Door de laaghangende wolken is het uitzicht op de Volcano Tungurahua teleurstellend.

Omdat de bus terug pas over een uur vertrekt, besluiten we te gaan lopen naar Baños. Een afdaling van 810 meter en ruim 3 uur, glibberend over een heel smal pad, soms met modder, soms met keien en langs vervallen kassen met papayaplanten. Als de papaya’s te oud zijn groeien ze door het plastic heen en raakt de kas in verval.

Af en toe komen wat jonge mensen omhoog geklauterd, puffend en zwetend. Het pad lijkt voor hen gemakkelijker, maar is zwaarder omdat zij moeten klimmen, waarbij de zon, die, hoe lager we komen, weer volop schijnt en hen extra parten speelt. De natuur is prachtig. Veel planten staan in bloei. Uiteindelijk bereiken we het beeld van Le Virgen, de maagd met kind, dat op haar schoot zit. Het uitzicht op Baños is mooi, maar het beeld heeft zijn beste tijd gehad, de trap er naar toe is vernield en ook de op de kaart vermelde bar is zo te zien al heel lang dicht. Een tegenvaller, temeer omdat wij er weer eens niet aan hebben gedacht om water mee te nemen.

De laatste 1,5 km zien we nog maar 3 van de 14 kruiswegstaties, de lijdensweg van Jezus, die als boetedoening met Pasen in processie omhoog liep naar de maagd, met het kruis op de schouders. Het is 4 uur geweest als we in Baños eindelijk wat kunnen drinken en eten. Terug naar ons hotel doen we voor de 2e keer een bod op de door An felbegeerde tas; hij kost $ 80,-, en als we ons omdraaien mogen we hem voor $ 60,- meenemen; maar we hebben besloten er niet meer voor te willen betalen dan $ 40,-. Als we straks gaan eten, gaan we het voor de 3e keer proberen. We trekken ons terug op onze kamer, nemen een warme douche en ik teken, schrijf, bridge en speel Sugar Crush. An leest op haar e-reader, ze heeft al 5 boeken uit. Baños is voor de jeugd, raften, klimmen, abseilen, paragliden, zippen, bungeejumpen, kanoën, noem het maar op. Modern vermaak, zelfs paintballen en voor de allerkleinsten is er een heus dinopark. Ouderen kunnen zich hier op mooie wandelingen prima vermaken. 

Quito – Cotopaxi – Mitad del Mundo – Otavalo