Moskou

21 augustus 2011

Waar zijn we nu weer beland? In de hal voor ons hotel staan kijvende Chinese vrouwen. De mannen kijken onverstoord toe. Buiten doet een vrouw ochtendgymnastiek. Een Chinese man praat,  druk met zijn handen bewegend, in zijn mobiel. Ik fantaseer dat hij boos informeert waar de bus blijft. Iedereen staat klaar met zijn of haar theeglas (groene thee). De groep wordt onrustig. Ze ontbijten in het gebouw waar wij slapen, Blok IV. Wij moeten voor het ontbijt naar buiten, Blok VI. Onze kamer is bloedheet als we binnenkomen, 28°C. Het ontbijt is sober. De ruimte rommelig en vervallen. Uitgedroogd wit brood, de gebruikelijke knakworsten, pasta en pap. We drinken oploskoffie en een vieze, waterige limonade. Bij het verlaten van het hotel vragen we de weg naar de metro. Of we een oneerbaar voorstel doen. Rechtdoor, wijst de plaatsvervangende manager, rechtdoor. Maar aan de overkant van de straat is ondoordringbaar struikgewas. In verwarring slaan we linksaf en nemen vervolgens een geasfalteerd pad rechtsaf. We komen uit bij een brug over een smalle rivier en zien in de verte het metrostation liggen. We stappen uit op de Kitai-Gorod. We lopen een route over het Rode Plein, door GUM (een zeer luxueus winkelcentrum), langs het Kremlin. We vergapen ons aan de fonteinen. Het Rode Plein is afgesloten: Taptoe. Het Mausoleum van Lenin is ook onbereikbaar (blijkt later op zondag gesloten!). Het Kremlin kun je wel in,maar er staat een lange rij en het is al laat. We ronden de wandeling af. Na ampel beraad besluiten we naar het Museum of Modern Art te gaan. Met de metro. Maar welke? We staan verloren op het station. Aarzelend stappen we in. De paarse lijn? De goede richting? Wanneer moeten we er uit? We hebben de goede metro! We stappen op het goede station uit! Maar hoe komen we boven de grond? Net zo moeilijk als de goede metro nemen. Dat belooft wat voor de terugreis. Maar het is eigenlijk heel simpel, de logische volgorde is: kleur, nummer, eindstation en tellen; zonder moeite komen we thuis. We eten bij KAPE MAPT, dat in de beeldentuin van het Museum ligt. Twee gangen, vooraf soep, tussendoor Museum, hoofdmaaltijd lasagna en pasta met brood, wijn en gebakken groente, en tijdens het eten: internetten! Smaakvol, maar kleine porties. De tentoonstelling in het Museum of Modern Art is overzichtelijk. Op de eerste verdieping glas, op de derde verdieping freubelwerk in monotone kleuren, op de tweede verdieping een overzichtstentoonstelling van werk uit het Museum van Valencia. Bekend werk met enkele Nederlanders, Paul  Citroen en Van de Leck. We beloven ons zelf koffie bij thuiskomst. Tot mijn verrassing zit in Blok I een heuse koffiebar, met WiFi. We houden Facebook bij en lezen de twitters. An WhatsApp’t met Dionne. Contact met het thuisfront. In Moskou veranderen de mensen. De invloed van rassen uit Mongolië en andere streken is te zien. Vermoedelijk is er ook sprake van zigeunerbloed. Als we met de trein Moskou binnenrijden hangt er een grauwsluier, zelfs in het centrum, de dure winkels en mooie kerken ten spijt, het regent. St.Petersburg gisteren was levendiger, mondainer, maar toen scheen wel de zon! We zijn bijtijds terug op de kamer. De video is dood! We werken het dagboek bij en lezen. Morgen een nieuwe dag. Ze zeggen dat de zon dan schijnt.

22 augustus 2011

De telefoon rinkelt. Wie ? Eric van de Broeck, Heijmans: lekker laten bellen. Het is vakantie. We hebben de voicemail ingesproken. We staan voor het Kremlin. We hebben een nieuwe videocamera gekocht. Met enig geluk en ondernemerschap van An hebben we een Russische Media Markt gevonden. Camera, schijfje en tasje. Het Kremlin mag je niet missen. Een verzameling kerken. De officiële gebouwen zijn hermetisch gesloten. De looproute ligt vast. Eén stap daarbuiten en er klinkt een fluitje. Gedwee stappen we rond binnen de lijnen. Konden we in Londen het Parlement bezoeken, hier is dat uitgesloten. Vandaag schijnt de zon, die de stad en haar inwoners verwarmt. Met de metro gaan we naar  Kolomenskoje. We kijken uit op de Movska. Een duwboot komt voorbij. In de verte danst een wolk spreeuwen. Achter ons krast een kraai. De zon in onze rug is warm. De Moscovieten slenteren over de paadjes en liggen in het gras. Een rondvaartboot komt voorbij. Aan de horizon flats. Nieuwbouw. Maakt een nette, verzorgde indruk. De rondvaartboot draait en legt aan. We eten bief en kip van de barbecue, met patat en uiringen, in de late avondzon. Uit de luidspreker schalt Russische muziek. Het is gezellig druk op het terras. De mensen zitten geanimeerd te praten, te drinken en te eten. Voor ons flaneren de mensen. Oud en jong. Relatief veel jonge vrouwen met oudere mannen. Geld? Onderweg naar de metro zien en horen we een punkband. De zanger spuugt zijn teksten uit. In de zang klinkt onvrede door. Rode Plein bij avond. We komen bij het Bolsjoj theater uit de grond. We lopen naar het Rode Plein. De kerken, het Kremlin en GUM zijn spectaculair verlicht. We gaan terug naar ons hotel. Drinken koffie in Blok I en begeven ons op de social media. Op onze kamer bekijken we de video en de foto’s. Het is laat. Over twaalven. Morgen begint de echte treinreis, de Trans-Mongolische Spoorlijn.

23 augustus 2011

De trein rijdt langzaam. We zijn even buiten Moskou. Ik heb koud bier gehaald in de restauratiewagen. We hebben twee Moscow Stew besteld, om half acht. We zijn benieuwd. De muziek schalt uit de luidsprekers. Speellijst An, shuffle. We waren ruim op tijd. De coupé komt overeen met de coupé van de trein tussen St.Petersburg en Moskou, alleen minder uitbundig. We rijden met de #56 Jenisej-trein. Vertrek 16:20, aankomst 04:50 Moskou tijd, drie dagen later. We rijden door dicht bebost gebied en langs nederzettingen, dorpjes. In de dorpjes staan, ondanks de eindeloze ruimte, troosteloze, verwaarloosde flats. Verder veel laagbouw, één-, twee verdiepingen van hout en het dak van golfplaten, asbest of bitumen. Waar zouden de mensen van leven? Het land, de handel, kleinschalige industrie? Het bos bestaat uit beuken en naaldhout. Hier en daar een open vlakte, soms een meertje. Vanochtend koffer gepakt, ontbeten en met de metro naar Moskou. We hebben een zogenaamde Stalin Sky Scraper bezocht en de Tretjakov Galerie. Voor de Galerie hadden we helaas te weinig tijd, daarom hebben we een boek gekocht. Via de koffiebar, de supermarkt (water en Smirnov Vodka) naar de hal van het hotel, waar we om 3 uur worden opgehaald. De trein trekt gestaag door het landschap, schommelt continu heen en weer. We worden slaperig. Veel fabrieken zijn (sinds de Perestrojka) gesloten en in verval geraakt. Nu rijden we langs volkstuintjes, kaveltjes met daarop kleine huisjes, opgetrokken van wat wij sloophout zouden noemen. Het eten wordt gebracht. Smaakvol, Moscow Stew met zuurdesembrood en bier. Na de eerste stop, tijdens het avondeten, gaat de zon onder. In het westen kleurt de horizon rood. Langzaam valt de nacht. De trein maakt nu snelheid. We drinken koffie. ’s Avonds spelen we scrabble en drinken Vodka. Tegen twaalf uur gaan we naar bed. Ik droom weg.

Moskou – Krasnojarsk