Lake Victoria, Serengeti National Park

12 juli 2005

Vandaag is het wasdag, uitslapen, kuieren en luieren. Voor het eerst deze vakantie zou je kunnen uitslapen, maar de vroege vogels onder ons, waaronder An en ik, hebben zich aangemeld voor een vogelexcursie, start 6.45 uur! Het is de dag van de excursies en fysieke inspanningen (mountainbiken). Maar de vermoeidheid, of is het bedorven voedsel/ drinken, slaat toe!  Buikloop, koorts, rillerig. Het hing al een tijdje in de lucht. Enkelen van ons hadden in de afgelopen dagen al problemen. De boosdoener zijn volgens mij de temperatuurverschillen overdag en ‘s nachts, de koude en warme douches en de vermoeidheid (korte nachten, transport over hobbelige wegen). En niet te vergeten de vele indrukken, dieren, mensen, armoede etc., die je in een heel korte tijd opdoet.

13 juli 2005

Malaria of voedselvergiftiging ?                                                                                                  Tegen het vallen van de avond breekt er lichte paniek uit. Eén van de jongere deelnemers is niet alleen futloos, maar ook krachteloos. Hij zakt letterlijk en figuurlijk door zijn benen. Ook anderen hebben last van misselijkheid, overgeven en diarree. Uiteindelijk wordt besloten naar het ziekenhuis te gaan. De jongeman blijft, op een aparte kamer, aan het infuus in het ziekenhuis achter. De anderen krijgen een spuit, kinine, en moeten de andere dag terugkomen. De jongeman, eenmaal aan het infuus, herstelt zienderogen. Ook de anderen voelen zich aanzienlijk beter (placebo). De diagnose is malaria. Incubatietijd 7 á 8 dagen (geleden), zodat de ziekte al vroeg tijdens de reis is opgelopen. Nemen we de verschijnselen, misselijkheid, overgeven, diarree (!), koorts (lang niet in alle gevallen), (over)vermoeidheid, slaapgebrek, slechte eet- en drinkgewoontes, overmatig alcoholgebruik etc. in ogenschouw, luidt mijn diagnose voedselvergiftiging (in één geval) en oververmoeidheid, aanpassing (in alle andere gevallen), dan wel lichte voedselvergiftiging (darmflora) in combinatie met oververmoeidheid. Door alle zieken wordt de sfeer beïnvloed. Men kan nergens anders over praten. Het drukt een zwaar stempel op de groep.                                                                                                                            Al bij aankomst wordt er geklaagd over het onderkomen, een keurige tent (onder een rieten afdak), perfect sanitair op loopafstand, de tijden waarop gereisd wordt, vroeg op, laat thuis, de slechte wijn en het Afrikaanse platteland. Onvoorstelbaar dat mensen een reis boeken naar Oost-Afrika en vervolgens geschokt zijn over de primitieve toestanden in de dorpen.

14 juli 2005

Leven en dood, staan in Afrika naast elkaar. Mens en dier verschillen in Afrika niet veel van elkaar. De Masai begraaft hun doden niet, maar geeft ze terug aan de natuur. Na de dood, is de dode vergeten. Geen herinnering. Niets dat herinnert aan de kracht, de vitaliteit of zijn/haar invloed en betekenis op deze wereld, van de dode.

De natuur neemt en geeft.
De leeuwin sterft in eenzaamheid, achtergelaten door de groep, waarvoor zij zelf heeft gezorgd. Geen erbarmen, geen meelij. Regelmatig zie je de onderlinge strijd tussen de individuele afrikaan. Ze schuwen fysiek geweld niet. Ook de (kleine) kinderen niet.    Doden of gedood worden. Het recht van de sterkste.

Ngorongore krater, Arusha – Nairobi