Al-Karak – Wadi Mousa – Petra

Al-Karak – Wadi Mousa

1 november 2019 

Het is even na 9 uur als we wegrijden uit Madaba. We rijden vandaag naar Petra, merendeels over de Kings Highway, waar op veel plaatsen onderhoud wordt gepleegd, wat ook hard nodig is. De wegen zijn slecht. De maximum snelheid is 110 km per uur, maar vaker zien we borden met ‘niet inhalen’ en ‘60 km’. Ook is het oppassen geblazen voor de vele drempels, die niet altijd worden aangegeven en ineens opduiken. Het zijn dik 180 km naar Petra en we zijn uren onderweg. We maken een tussenstop in Al-Karak, een marktplaats voor bedoeïenen en dorpelingen uit de omgeving, bewoond door zowel moslims als christenen. Op 18 december 2016 werd hier op 2 politiepatrouilles een aanslag gepleegd waarbij 10 doden vielen, waaronder een Canadese toerist, en 29 gewonden. De aanslag werd opgeëist door IS.

Het door kruisridders gestichte kasteel was strategisch gelegen aan het begin van de Wadi al-Karak, die richting de westelijke Jordaanoever loopt. De meeste restanten van het grote kasteel stammen uit de Mammelukken periode. Het kasteel is door opeenvolgende machthebbers voortdurend uitgebreid, zodat moeilijk is vast te stellen uit welke periode de verschillende elementen stammen. Er is geen bewaking, je mag overal lopen en opklauteren. We vervolgen onze weg naar Petra door het droge, verdorde woestijngebied. Langs de weg staan politiepatrouilles en één keer worden ook wij gesommeerd te stoppen. De agent vraagt waar we vandaan komen, Nederland. Hij wil weten waar in Nederland en als we Rotterdam antwoorden wenst hij ons welkom in Jordanië. Waar we heen gaan, Petra. We mogen onze weg vervolgen en nogmaals zegt hij ‘Welcome in Jordan’. De laatste 50 km voor Petra verandert het landschap, bergachtig met wat bomen en grassen tegen de hellingen. De schapen en geiten van de Bedoeïenen doen zich hieraan te goed. Het is een stilzwijgende afspraak dat zij hun kuddes mogen laten lopen over de kale akkers. De Bedoeïenen wonen in grote tenten. Naast de tenten staat een tank voor water, een tractor en soms ook kamelen en ezels. Kinderen spelen op het terrein.

Het is stil op straat, het is vrijdag, de dag van het gebed in de moskee en dat betekent dat veel winkels zijn gesloten. Zonder problemen vinden we met de juffrouw van maps.me het Valentine Inn in Wadi Mousa. We hebben hier een mooie grote kamer met balkon en uitzicht op de bergen geboekt voor de komende 3 nachten. Het is hier weer een graad of 5 kouder dan in Madaba. Het personeel is kortaf en maakt een verveelde indruk. Op ons balkon nippen we aan onze whisky, waarvan we in Madaba een fles wisten te bemachtigen en genieten van de prachtige zonsondergang.

Petra

2 november 2019

Vandaag kunnen we weer één van de zeven wereldwonderen van ons lijstje schrappen, Petra. Deze unieke stad met spectaculaire ruïnes uit de Oudheid in een magnifiek landschap werd in 1985 door Unesco uitgeroepen tot Werelderfgoed. Petra telt ca. 850 geregistreerde monumenten en men vermoedt dat ca. 80% van de stad nog niet is blootgelegd. Indrukwekkende graftombes en tempels die door de Nabatees-Arabische inwoners ca. 2000 jaar geleden in het zachte Nubische zandsteen zijn uitgehakt. In 1812 is de stad herontdekt door de Zwitsere ontdekkingsreiziger Johann Ludwig Burckhardt. Invloeden uit verschillende beschavingen zijn zichtbaar. Petra was een dynamische, welvarende en vreedzame stad, waar belangrijke handelsroutes samenkwamen. Om half 6 loopt onze wekker af, we willen de massa voor zijn. Na het ontbijt lopen we richting Petra, maar al snel besluiten we toch een taxi te nemen en voor 2 JOD worden we om half 7 voor de ingang van het park afgezet. Het is nog fris en de zon staat laag. Strijklicht. De rotsen kleuren ’s ochtends vroeg anders dan later op de dag. Bij Bab al-Siq begint de kloof, die voert naar Al-Khaznehl, het schathuis en meest gefotografeerde bouwwerk van Petra en Jordanië. De Nabateeërs hebben een dam gebouwd, zodat de kloof het hele jaar begaanbaar is. Zij waren meesters in hydrografie. De kloof is spectaculair, links en rechts rijzen de rotsen in bruinrode aardetinten op, zelden raakt de zon de grond. Afbeeldingen van hoog opgeladen kamelen zouden hier te zien zijn volgens de informatieborden, maar hoe goed en hoe lang we ook kijken, wij zien ze niet.

Het is nog rustig, dat is ‘s middags als we teruglopen wel anders! Aan het einde van de kloof is een plein, waar kamelen lui voor het schathuis liggen, wachtend op passagiers. De kamelen en ezels trekken bij menig toerist net zoveel aandacht als de schatkamer.

De berijders/begeleiders van de beesten zijn kinderen, stoere jonge knullen met een sigaret losjes in de hand of schuin in de mondhoek en een stoere keffiyeh (sjaal) en spijkerbroek. Door een korte kloof komen we in een breed dal, waarin diverse graven en een theater in de wanden van de omringende bergen zijn te zien, en een fontein met een 450 jaar oude boom. Onvoorstelbaar wat er allemaal in de decennia voor en na Christus in het zandsteen is gebouwd. Zo langzaam aan krijgen we ook genoeg van omgevallen pilaren, verweerde afbeeldingen, beschadigde mozaïeken, etc. Onze fantasie is te beperkt. Aardbevingen en vernielingen hebben hun sporen achtergelaten. Het bijzondere van Petra is het spel van de elementen (zon, water en wind), de geologie (zandsteen in prachtig zwart, grijs en rode tinten), de fenomenale bouwkunst van de Nabateeërs, het spectaculaire landschap, de fantastische spectaculaire rotsformaties en haar geïsoleerde ligging. Deze combinatie maakt Petra uniek, van de eerste tot de laatste minuut. Het is dan ook onoverkomelijk dat het zoveel mensen trekt.

Als we door de kloof teruglopen is het een stuk drukker dan vanmorgen, de ene na de andere groep komt ons tegemoet. Ook laten mensen zich nu met paard en wagen door de kloof rijden. In volle draf denderen ze door de kloof, waarbij de wandelaar zich schielijk uit de voeten moet maken. Nadat we de unieke stad hebben verlaten eten en drinken we wat, om vervolgens met volle maag omhoog te lopen. Een flinke tippel. Terug in het hotel kleden we ons uit en ploffen we achterover in bed en worden 2 uur later wakker.

Het diner op deze 2e avond valt tegen. We krijgen dezelfde gerechten als gisteren. Opnieuw geen koffie, maar wel thee, die we ons goed laten smaken. Even na 8 uur trekken we ons terug op onze kamer. Morgen weer vroeg op, we willen om 8 uur met het hotelbusje naar Petra.

Petra

3 november 2019

Onze 2e dag in Petra. Na het ontbijt worden we door het busje van Valentine Inn naar de ingang van het park gebracht. Het is kwart over 8 en al erg druk. Wat een verschil met gisteren! Via de kloof lopen we naar het plein met het Al-Khaznehl. Mensen verdringen zich hier al om met de kamelen op de foto te kunnen, terwijl de toch wel enigszins agressieve knulletjes hun ansichtkaarten proberen te slijten voor 1 JOD. Ze hebben iets eigenaardigs over zich, hun ogen zijn rondom zwart gemaakt wat ze niet vriendelijker maakt. Er is ook niemand die ze corrigeert en hun gedrag is erg uitdagend. Bedoeïenen trouwen ook binnen de familie, wellicht dat dat er mee te maken heeft. De verkopers van de souvenirs zijn een stuk vriendelijker, ze roepen ‘good price’ of ‘happy hour’, maar als je bedankt is het ook goed en wensen ze je een prettige dag.

Ons doel vandaag is de Hania al-Makan al-Ali, de hoge offerplaats van Habis. Een oude processieweg leidt ons via een steile helling door een kloof met traptreden naar boven. De klim is pittig, gelukkig grotendeels in de schaduw. De offerplaats bestaat uit banken, een waterreservoir, een altaar en een toegangstrap. Het uitzicht op de Wadi al-Siyagh is magnifiek. Onder ons zien we de graftombes, de fontein, de kerk en alle monumenten die we gisteren van dichtbij hebben bekeken. We drinken thee bij een Bedoeïenen, net iets onder de offerplaats heeft hij zijn kamp opgeslagen. Alleen als de voorraden op zijn gaat hij naar beneden. Zijn familie woont ver weg, maar ze weten waar hij zit. Zijn vader ziet hij één keer per maand. Hij vertelt ons van de diverse Bedoeïenen stammen. Men trouwt meestal binnen de familie, neven en nichten. Inteelt, dat soms ook te zien is. Ze leven van het land. Ze zijn arm maar blij en opgewekt. Ze zijn moslim, maar zeer vrijgevochten. Hij had een vriendinnetje uit Amsterdam die 2 maanden met haar moeder bij hem woonde, tot zij terug moest naar huis omdat school weer begon. Haar moeder leerde hem Engels spreken. Hij vertelt over zijn geloof, hij is moslim, naar de moskee gaat hij niet, het zit zo ook wel goed tussen hem en God. Het 2e kopje thee is van het huis. Hij wenst ons een prettige dag en we beginnen aan de schitterende afdaling.

Wat een spectaculair stuk natuur en cultuur, we genieten volop. Er is een steil stuk met treden, die behoorlijk uitgesleten zijn. Overal graftombes, offer- of gebedsruimtes. Verweerd door water, zon en wind. Het pad is goed te volgen. Links en rechts staan steen mannetjes. Het laatste gedeelte is min of meer vlak, door rul zand in de volle zon. De rotsen kleuren prachtig, roodbruin, zwart, grijs en aardetinten. Uiteindelijk komen we weer uit bij de grote tempel. Bij de fontein gaan we op een bankje onder de 450-jaar oude boom zitten en genieten na van de schoonheid die we gezien hebben. We hebben, net als gisteren, ruim 5,5 uur gewandeld. Toch hebben we nog lang niet alles gezien, maar het is goed zo. Als we terug wandelen door de kloof, komen de mensen ons nog in drommen tegemoet. Ze hebben ruim een half uur nodig om de schatkamer te bereiken en nog eens een uur om bij de fontein te komen. Om 5 uur is het donker en moet iedereen de stad verlaten hebben. Alleen de bedoeïenen met hun paarden, ezels en kamelen blijven achter.

We lunchen net buiten het park en drinken een biertje, uiteraard alcohol-vrij.  Met de taxi gaan we terug naar het hotel. Beneden in de lobby hebben we goed WiFi zodat Hans Feijenoord kan volgen (3-0 uit tegen VVV), terwijl hij een spelletje bridge speelt op zijn Ipad. Vanavond eten we niet in het hotel, want na 2 dagen dezelfde bbq willen we wat anders. We lopen terug naar het dorpje en eten heerlijke lamskoteletjes en Mansaf, een Jordaans gerecht van lam met witte rijst en een warme saus op basis van yoghurt. Turkish coffee toe met baklava. Allemaal erg lekker. Terug in het hotel pakken we onze rugzakken in, morgen verkassen we naar de woestijn.